Dwars door Noord-Italië.

In 6 dagen, dwars door Noord-Italië, zijn we aangekomen in Slovenië. 

Het is 13 juli in Sospel (Frankrijk) en we krijgen weer een beetje energie om wat te doen. De klachten zijn zo goed als weg en het is feest in het dorp. Op 14 juli is het een Nationale feestdag in Frankrijk. De Fransen vieren het begin van de Franse Revolutie in 1789 toen de Bastille bestormd werd. In Sospel beginnen ze op de 13de met een optocht door de straten met lampionnen en fanfare muziek. Daarna is er vuurwerk en sluiten ze af in de feesttent met DJ David.... "Guetta"?😳?

We voelen ons goed en gaan op weg naar de feestavond. Bij de tent aangekomen staat de fanfare net een deuntje te spelen en lopen daarna de dorpsstraat in met een menigte van ongeveer 50 man achter hun aan. De kinderen hebben de lampionnen vast. We hadden er iets meer van verwacht, maar ach leuk om mee te maken. Helaas kent de fanfare maar 3 muzieknummers, waardoor we elke keer een herhaling horen 😊

Dan afwachten wanneer het vuurwerk komt... Maar er komt niets en we zien ook nergens iets gebeuren. We vragen het aan een soort van controlepost en die geven aan dat de vuurwerkshow niet doorgaat. Vanwege de warmte en droogte is dit te gevaarlijk. En terecht! Op dat moment is de grootste brand in 32 jaar ontstaan ten zuiden en zuidwesten van Bordeaux.

Maar we hebben nog DJ David! Vol spanning wachten we af bij de feesttent. En daar is ie.... Hmmm helaas geen David Guetta, maar iemand van de plaatselijke club, die wel met ziel en zaligheid het publiek vermaakt. Iedereen danst jong en oud... We houden het voor gezien en gaan ons bedje opzoeken.

14 Juli is de Nationale feestdag en is er weer een optocht met de fanfare, lampionnen en een stoet met brandweerwagens. We slaan het even over. We hebben op de borden in het dorp gelezen dat er een live coverband komt op 15 juli die nummers van Ray Charles speelt. Dus daar gaan we dan naar toe. Het is een goede band en klinkt lekker. Op afstand swingen we (ik) mee op de muziek. Het is een gezellig avondje.

20 Juli en we hebben wat te vieren... We zijn 6 maanden onderweg! Dat vieren we met een etentje en een lekker flesje "Vin rouge". We zijn nog niet helemaal de oude, maar we besluiten dat dit wel ons laatste avond is in Sospel en richting Slovenië gaan. Het is nog steeds erg warm en het wordt tijd voor wat koeler weer. De voorspellingen in het Noorden van Slovenië zijn zo´n 23 graden overdag en 15 in de nacht. Maar eerst moeten we Italië door, waar de temperatuur verwachtingen hoog zijn.

We vertrekken op tijd de 21ste en via een bergpas met haarspeldbochten passeren we al snel de grens en zijn we in Italië. We rijden een stuk door kustplaatsen, waar de scooters aan alle kanten voorbij schieten. Jongeren, zakenlui, moeders\vaders met kinderen, opa\oma maakt niet uit…. Iedereen rijdt daar op een scooter. We willen overnachten op een heuvel uitkijkend over zee, maar de weg geeft aan dat het verboden is voor meer dan 6Ton. Er is ook een bruggetje naar de plek, dus laten we het voor wat het is. Uiteindelijk vinden we in een straatje een parking, in het plaatsje Pietra Ligure, waar bussen en vrachtwagens kunnen staan. Het is een warme nacht met 26 graden. Op de borden overdag zagen we dat het 41 graden in de zon is…. Snel door😉

De kustplaatsen zijn druk, druk, druk en alles wordt helemaal volgebouwd. Er blijft bijna geen groen meer over en er zijn geen parkeerplekken te vinden. Alles staat vol. We rijden landinwaarts over de bergpas SS45 en gaan overnachten op een camperplaats in het plaatsje Torriglia. Het is een beetje een rommelige parking waar bulldozers staan, vrachtwagens, bouwmaterialen en een strook voor campers, die gevuld is met Italiaanse camperaars. We parkeren naast een vuilniswagen die onder de bomen staat, zodat we de hitte een beetje buiten kunnen houden. Zodra de zon onder is parkeren we ergens anders, want de stank werd iets teveel. Het koelt gelukkig af naar 22 graden en we hebben een heerlijke nacht.

23 Juli worden we uitgezwaaid door de Italianen en vervolgen we de bergpas SS45. We stoppen bij een lokaal restaurant voor de lunch en eten daar heerlijke Ravioli. Met een volle maag rijden we naar bestemming Monticelli d´Ongina, waar we op een stukje grasland met bomen kunnen staan voor de overnachting. Het is zaterdag en in het naastgelegen cultureel centrum wordt muziek gemaakt. De bezoekers die hier komen parkeren op het gras en we hebben veel aanspraak door de wagen. “Kom gezellig naar de muziekavond en drink een biertje”. Dat laten we ons geen 2de keer zeggen en we gaan erheen. De muziek die wordt gespeeld klinkt soms Middeleeuws en komt oorspronkelijk uit Zuid-Italië, wordt ons verteld. Het is leuk om te zien hoe iedereen danst en plezier heeft. We bekijken het op een afstand en hebben diverse leuke gesprekken met een biertje in de hand.

Dan is er een bepaalde dans waar iedereen in een kring staat. Ik word gewenkt om erbij te komen. Het is een dans dat je uitgenodigd wordt om te dansen in het midden van de kring. Ik voel het natuurlijk al aankomen dat ik het “haasje” ben en schop snel me slippers uit. En ja hoor in me ooghoek zie ik al dat er gewezen wordt naar “die Hollandse” dat een man mij vraagt te dansen. Gelukkig heb ik een beetje ritmegevoel en zwier over de dansvloer… Het ijs is gebroken….

Als de avond ten einde is, wordt er nog een klein feestje gegeven omdat er iemand jarig is wanneer de klok 12.00 uur slaat. We worden erbij geroepen “Hollanda come!”. Het is erg gezellig en om 2.00 uur gaat iedereen naar huis. Gelukkig hoeven wij niet ver te lopen, want na wat biertjes en bubbels zijn we blij als we in bed liggen.

De ochtend van de 24ste is een wat moeizame start. We hebben een leuke binnendoor route en overnachten bij een parking wat bij een meer ligt in Arcugnano. Het is nog steeds warm en douchen tegenwoordig buiten. Omdat de temperatuur nog meer omhoog gaat besluiten we de volgende dag de Tolweg te pakken. Het is erg saai, maar we willen weg uit de hitte.

We gaan naar het plaatsje Tarvisio waar het ongeveer 26 graden is en vlak bij Slovenië. Na 5 uur rijden zijn we er en is het een verademing dat het koeler is. In de nacht regent het en koelt het af…. Heerlijk! Nu onze lichamen weer afgekoeld zijn, hebben we ook weer zin om door het stadje te wandelen. Rob scoort Oranje gympen, waar hij al een tijdje naar op zoek was. Het is een toeristisch skiplaatsje en dat zie je aan de winkels. Er is zelf een “Beverwijkse” Bazaar. En we horen veel Nederlands. Lopend langs een dierenwinkel staat er een Rottweiler beeld buiten. Lola weet even niet wat ze ermee aan moet en denkt dat het een “echte” hond is. Voorzichtig snuffelt ze…. Het levert een hilarisch moment op, waarop iedereen zijn telefoon pakt om een foto te nemen.

Omdat de temperatuur goed is, besluiten we om nog een nacht te blijven staan. Rob regelt via internet de aanvraag voor een tolkastje wat we nodig hebben voor Tolwegen in Slovenië omdat we boven de 3500kg zijn. Het tolkastje, waar je een bedrag op zet, kan je dan ophalen bij bijvoorbeeld een pompstation langs de weg. Wat je niet gebruikt, wordt weer teruggestort. Het is niet de bedoeling dat we de Tolweg gaan nemen, maar mochten we er toevallig opkomen, dan krijgen we in ieder geval geen boete.

Voordat we de grens overgaan naar Slovenië, vullen we onze tanks met water uit een natuurlijke bron. Hier kan je niet even je slang aan de kraan koppelen, maar moeten we een constructie in elkaar zetten voor het water uit de bron in de tanks te pompen. De start gaat moeizaam, maar uiteindelijk zijn onze tanks vol.

Het is maar een paar kilometer rijden en dan zijn we al de grens over. Rob had op de kaart nog een plek gezien over een bospad naar een stukje open gras, maar het pad is afgesloten met een ketting. Wild kamperen in Slovenië is niet toegestaan en je kan hiervoor hoge boetes krijgen. Het zal dus moeilijk worden om wat te vinden om vrij te staan. Het wordt dus een betaalde parking bij een skibaan die ook ingericht is voor campers in het plaatsje Ratečeje Planica.

We zijn in Slovenië!