Kleine Jongen….

Onze grote jongen is een kleine jongen geworden. En dan heb ik het niet over Rob…🤣, maar ons huis op wielen. Wielen die nu ongeveer 9cm kleiner zijn… Wat is er gebeurd?? 😳

We hebben nieuwe bandjes onder de wagen. Eronder zat band 14.00R20 Continental HCS met velgmaat 20inch die 65 kilo weegt. Hoogte van de band 1.25m1 met een gewicht van 103 kilo. Bij elkaar 168 kilo aan gewicht per band. Nu nieuw eronder, Double Coin RR215 (385/65R22,5). Hoog 1.08m1, gewicht 75 kilo. Velgmaat 11,75inch die 41 kilo weegt. Dat is 116 kilo bij elkaar en dat scheelt dus ongeveer 50 kilo per band.

Waarom? 😳 De wagen remt al sinds we deze gekocht hebben met de grotere banden niet optimaal. En dat is met al die heuvels op en af en in steden waar iedereen kris kras door elkaar rijdt niet prettig. Voor in de bergen rijden gebruiken we de motorrem (afremmen d.m.v. het gedeeltelijk afsluiten van de uitlaat) en daarna, indien nodig, nog wat afremmen op de trommelremmen. In de stad rijdt Rob defensief om geen noodstop te hoeven maken en is regelmatig de toeter te horen. Rob is al een tijdje aan het uitzoeken, wat we hier aan kunnen doen. Wat ook meespeelt is dat de banden en velgen die eronder zaten niet makkelijk te verkrijgen zijn buiten Europa. Dus als we richting Azië, Afrika of Zuid-Amerika gaan en we hebben nieuwe banden nodig, is het een duur geintje om ze vanuit Europa over te laten komen. 🤔

We hebben er dus voor gekozen om een velgmaat te nemen waar banden wereldwijd goed voor te verkrijgen zijn. En nu de nieuwe banden erop zitten en even mee gereden hebben, is het remmen ook stukken beter en reageert de wagen sneller als je het gaspedaal indrukt. De grote zware banden die eronder zaten waren niet origineel voor het remsysteem gemaakt. Ze zijn eronder gezet omdat het een Overlandwagen is, bodemvrijheid creëert en stoer staat. Maar ja, uiterlijk is niet alles😊Al is het wel wennen….

We zijn naar een bandenboer gereden in Amman, de hoofdstad van Jordanië, en daar hebben de jongens de velgen en banden gewisseld. Ook de reserveband bovenop het dak is vervangen voor dezelfde band met velg. Onze 2de reserveband, achterop de wagen, gaat nog even mee ook al hebben we hier niets aan. In de band zitten diverse spullen die een ander plek moeten krijgen en hiervoor moet e.e.a. worden aangepast. We gaan rijden met 1 reserveband inclusief velg op het dak en voor de aanpassing achterkant willen we in Turkije nieuwe aluminium kisten laten maken en gaat de band eraf. Weer een leuk klusje, denk- en tekenwerk voor Rob….🤭

Maar we waren eerst nog in Madaba een stadje met een Archeologisch Park vol Mozaïek. De weg daarnaartoe heet de Kings Highway en is een mooie route met een viewpoint waar we een kop koffie nemen en een bus stopt met gezellige Belgen. Vanuit Madaba overnachten we bij “Mount Nebo” om daarna de weg te vervolgen naar de Dode Zee. We gaan naar een hotel (via de app IOverlander gevonden) die een dagpas uitgeeft om gebruik te maken van alle faciliteiten. Even drijven in de Dode Zee, ontspannen op een ligbed, zwemmen in het zwembad. Hamam, massage en ontbijtbuffet volgende dag. We mogen in onze wagen op het parkeerterrein blijven slapen.

Dan naar de hoofdstad Amman met als eerste een bezoekje aan de bandenboer. Overleggen welke velg en banden ze hebben en een leuk prijsje maken. Om te kijken of de kleinere banden inderdaad een goede keuze zijn, mogen we testrijden hiermee. De volgende dag terug, dat we tevreden zijn en maken ze alles in orde. De hele dag zijn we daar en ze regelen een heerlijke lunch. 😊

In Amman nemen we ook een kijkje bij de Citadel. We kunnen op de parking bij het Visitor Centre staan en vroeg in de ochtend de site bezoeken. Door naar de volgende stad en bezienswaardigheid Jerash. Ook daar weer op de parking van het Visitor Centre en vroeg uit bed om rond te wandelen. Op een enkeling na zijn we de enige op het terrein totdat de bussen met toeristen komen.

We zijn aardig wat dagen achterelkaar druk bezig en ook het rijden is vermoeiend voor Rob. Het is constant klimmen, dalen en dan steeds die drempels die op de meest onmogelijke plekken opduiken. Het wordt weer tijd om even een paar dagen ergens stil te staan en ook wat schoonmaakklussen te doen. We vinden een groengebied in de buurt van Ajloun. Hier staan we nu vanaf 21 april en morgen vertrekken we. We moeten de watertanks aanvullen en de koelkastinhoud.

En dan richting de grens Jordanië-Irak!

Op maandag 29 april verloopt ons visum en dan moeten we het land verlaten. Als we eenmaal de grens met Irak doorgaan mogen we niet alleen op pad, maar krijg je militaire begeleiding tot aan Bagdad. 😁 We zijn hiervan op de hoogte mede door andere Overlanders die de tocht al hebben gemaakt. Onder ander Joska en Nico met hun Toyota Landcruiser die al aardig wat reisuurtjes erop hebben zitten. Wij hebben dit stel een paar keer ontmoet tijdens het reizen en zij hebben ook een blog die erg leuk is om te lezen. Klik op de link; niejotravels.com.

Tot in Irak! Of Turkije…😁