Heen en Weer, Op en Neer!

De afgelopen periode gingen we Heen en Weer, Op en Neer. We hebben toeristische plekken bezocht en Heen en Weer gereden van Slovenië door Italië naar Slovenië en dezelfde weg Weer terug. Heel veel foto´s gemaakt (dus we gaan een selectie maken) en deze zetten we later bij het verslag.

Dinsdag 16 augustus: Het plekje aan de rivier Sava in Hotemež bevalt zo goed dat we Heen en Weer rijden naar het stadje om boodschappen te doen en Weer terugkeren. Eind van de middag komen er 2 brandWeerwagens, waarvan 1 zijn zwaailicht aan heeft. Even denken we dat het gebied ontruimd moet worden, maar het blijkt al snel dat ze bij de rivier zijn om een dompelpomp uit te proberen. Als ze daarmee klaar zijn komen ze naar ons toe en zijn geïnteresseerd in de wagen. Trots laat Rob de techniek zien en 1 van de mannen neemt plaats achter het stuur en “mag” de wagen starten. Zo blij als een klein kind!

We vertrekken dan toch de volgende dag omdat we een aantal bezienswaardigheden Op ons lijstje hebben staan. We willen nog een grot bezoeken en het Kasteel Predjama. Ook staat de Lippizaner stoeterij in Lipica Op de agenda en voordat we het land verlaten is er bij de grens een wijnboer waar je kan overnachten en volgens de reviews heerlijke “lokale” producten heeft die je in het restaurant kan proeven.

We zetten de route uit richting Kasteel Predjama. Rob ziet onderweg volgens hem een tappunt voor water bij een zitje met wijnranken en een wijnkruik. Het is dan wel de vraag; “komt er water of wijn uit de tap”! Het is water…. We vervolgen de route en Weer is Rob scherp en ziet in zijn ooghoek een stuk grasveld bij een rivier waar wat auto´s staan. We keren en rijden er naar toe. Het blijkt zelfs een officiële parking voor campers te zijn, dus parkeren we de wagen daar voor de nacht in het stadje Žužemberk.

Voordat we naar het Kasteel gaan, is er een grot in Planina die we bezoeken. Het is 18 augustus en elke dag om 17.00 uur is er een tour met een gids. We kiezen voor deze grot omdat het minder toeristisch is en je met een kleine groep bent. Maar het is hoogseizoen, dus ook hier is er wel een groep van ongeveer 25 man aanwezig. We krijgen zaklampen mee en de tour duurt ongeveer anderhalf uur. Het valt wat tegen, de gids doet zijn verhaal, maar echt de tijd om rustig te kijken gaat niet (als je al wat ziet!) Eenmaal aan het einde van de grot gaan we Weer terug. Iedereen gaat weg met de auto, dus kunnen wij mooi een nachtje blijven staan.

De 19de augustus vertrekken we Op tijd naar Kasteel Predjama, wat Op een paar kilometer afstand ligt. Het is al erg druk als we aankomen en zien dat dit echt een toeristische trekpleister is. Maar we gaan en we kunnen zelfs een audiotour in het Nederlands krijgen. We gaan Op en Neer in het Kasteel van de ene kamer naar de andere, totdat het ons echt te druk wordt in de ruimtes en we het voor gezien houden.

We rijden richting de volgende toeristische attractie: De Lippizaner stoeterij in Lipica. Hier komen de originele Lippizaners vandaan en kan je de stoeterij met de rijhallen, stallen en paarden zien. Het is een groot terrein met weides voor de paarden omheind met witte hekken. Er is een golfbaan, hotel, casino en restaurants. Rob haalt me over om te gaan rijden, maar ik heb geen rijkleding bij me en dat is wel een vereisten. Ook moet je ervaring hebben met rijden en dien je een volledige vragenlijst in te vullen. Je komt er niet zo maar Op! Ik informeer bij de ticketverkoop hoe en wat voor een buitenrit en een dressuurles, maar ik moet in de ochtend terugkomen om het na te vragen bij een instructrice.

De ochtend van de 20ste zijn we om half 9 bij de stallen. Rob en ik mogen zonder toegangskaartje doorlopen. De instructrice zegt dat paardrijdkleding vereist is en ik dit voor weinig kan kopen bij een Decathlon. Verder moet ik de vragenlijst invullen en dan wordt er beoordeeld of je te paard mag. We lopen nog een stukje “illegaal” over het terrein en daarna terug naar de wagen om de formulieren in te vullen. In de avond gaan we uit eten en naar het casino. Zonder Lola deze keer en het voelt echt als een avondje uit, want het “kind” blijft thuis. In het casino spelen we mee aan de roulettetafel. Het gaat Op en Neer… We verliezen, winnen en verliezen….

Omdat het een aantal dagen duurt voordat de uitslag binnenkomt om te rijden, besluiten we naar de wijnboer te gaan die ook Op ons wensenlijstje staat. Maar eerst langs de Decathlon of ze überhaupt paardrijdkleding hebben. De winkel is in Italië en van daaruit rijden we Weer door naar de boer in Slovenië. Ze hebben rijkleding en voor niet te veel geld, dus als ik mag rijden kunnen we hier naartoe. Om naar de wijnboer te komen hebben we een route uitgezet, maar vooraan de weg die we inslaan staat een bord verboden voor wagens hoger dan 3 meter. Als we er een stukje inrijden staan er bewoners die ons gebaren dat het echt niet gaat en we keren Weer terug. We bellen de boer of het mogelijk is om met onze hoogte bij hem te komen, maar door de taalbarrière begrijpt hij het niet en zegt dat er sowieso geen plek meer is voor die avond.

We zoeken wat anders en komen uit bij een parking van een verzorgingstehuis in Gažon. Prachtig plekje Op de heuvel met aan de ene kant uitzicht Op de haven van Koper in Slovenië met daarachter Italië en aan de andere kant de heuvels van Kroatië. Dit verteld een verpleger ons waar we aan hebben gevraagd of het goed is dat we een nachtje Op de parkeerplaats staan.

We willen toch naar de wijnboer in Krkavče en via een andere weg komen we daar zonder teveel obstakels. Voor deze nacht heeft hij nog genoeg plek, maar het is maandag en het restaurant is gesloten. Dat is een teleurstelling! Het uitzicht over de zee maakt het dan Weer een beetje goed. Ik vraag of ik gelijk kan betalen, maar hij zegt; “See you in morning, you pay…” en vertrekt. We zitten buiten te genieten van het uitzicht terwijl de zon verdwijnt. Er staan nog meer campers en de mensen komen ineens terug met flessen wijn en olijfolie…. Een Nederlandse zegt; “Er is nu een wijnproeverij in de kelder, als je snel bent kan je nog proeven!” Huh😳, waarom weten wij dat niet en de rest wel…. We zijn een beetje verbaasd en na de teleurstelling van het gesloten restaurant hoeft dit voor ons ook niet. We hebben net ons eten Op en ik heb een belafspraak met me vriendinnetje.

We vertrekken de volgende ochtend om naar een wijnfontein te gaan in Marezige. Hetzelfde principe als de bierfontein wat we eerder hebben gedaan. Wat een goeie ideeën hebben die Slovenen toch!😊Ik zoek de boer voor de betaling, maar hij is nergens te bekennen. We wachten nog even en loop nog een rondje over het terrein…. Maar niemand aanwezig… Dan niet! Tijd om te vertrekken….

We arriveren bij de wijnfontein en die ochtend, de 23ste, ontvangen we per e-mail de uitslag van de Lipica stoeterij dat ik de buitenrit kan maken Op 25 augustus en de dressuurles kan volgen Op de 26ste. Dat is mooi… maar eerst wijntjes proeven. Met een prachtig uitzicht en zelfgemaakte hapjes, genieten we met ons wijntje in de hand.

Het is 24 augustus en we gaan richting Decathlon in Italië om de rijspullen te kopen. Eerst nog even de havenstad Koper in om naar een A1 telecom winkel te gaan omdat het datakaartje wat we aangeschaft hebben wel heel snel Op is. We zouden 28 GB opgemaakt hebben in 2 weken! 😳Dat is onmogelijk, maar in de winkel houden ze vol dat het zo is. Bij terugkomst parkeerterrein is er een bekeuring Op het raam geplakt. We hebben geld in de parkeermeter gedaan en een kaartje achter het raam, dus waar de bekeuring voor is kunnen we niet lezen want het is in het Sloveens. We wachten wel af of er ooit iets via de “post” komt. Soms wel handig geen woon -en verblijfplaats.

Het is de dag van de buitenrit en dat ik Op een Lippizaner mag rijden. De instructrice heeft gezegd, “Als je Op een Lippizaner kan rijden, kan je alles rijden”. Die mening deel ik niet helemaal met haar, want Op een Fries paard rijden is ook een uitdaging! Het is lekker om na 10 jaar Weer in het zadel te zitten en de buitenrit verloopt rustig Op de galop na…. Dat is echt rennen! De volgende dag, Op 26 augustus, is de dressuurles. Gelukkig een ander paard, want anders had het een renles geweest. Dit paard heeft er niet veel zin in. Ik moet dus echt me best doen om de boel aan de gang te krijgen. Ik ga Op en Neer in draf, galop en uiteindelijk gaat het wel wat beter.

We sluiten onze reis af door Slovenië door nog wat te eten bij het restaurant en deze keer gaat Lola mee. We drinken een cocktail terwijl er live muziek klinkt en maken het niet te laat. Morgenochtend Op tijd vertrekken want voordat we het volgende land Kroatië gaan bezoeken, toch nog even met Lola langs de dierenarts omdat ze steeds aan haar achterpoot likt waar de nagel zit met de breuk.

Het is zaterdag 27 augustus en er is een dierenarts in het plaatsje Hrpelje die in de ochtend open is. De praktijk ligt aan een smalle weg, dus eens kijken of we met de wagen voor de deur kunnen komen. We rijden de weg in en er staat een man buiten voor de praktijk. Hij houdt ons staande en vraagt wat we van plan zijn. Rob zegt dat we hier moeten zijn voor de dierenarts. “Ik ben de dierenarts” zegt hij “I am Vet Boss”. We kunnen staan in de parkeerhaven en naar binnen waar een collega van hem is. Hijzelf houdt afstand en zegt positief getest te zijn Op Corona.

Rob gaat naar binnen met Lo en daar wordt ze onderzocht. De dierenarts constateert geen ontsteking, alleen dat de nagels nog erg lang zijn met name waar ze nog steeds aan likt. Hij kort de nagel drastisch in en er blijkt helemaal geen leven meer in de nagel te zitten. De rest van de nagels knipt hij ook kort en vanaf nu kunnen we het zelf bijhouden.

Terwijl Rob binnen is, praat de dierenarts met mij over hoe geweldig de natuur hier is en je kunt wandelen. Ook heeft hij een stuk land verderop in het dorp waar we gratis kunnen staan. Als Rob en Lola Weer naar buiten komen moeten we achter hem aanrijden. We belanden Op een plek bij een huis en een schuur, waar hijzelf niet woont maar een vriend die het prima vindt. Hij zegt tegen Rob dat ze maandag of dinsdag gaan jagen Op beren, wilde zwijnen en reeën en dat je dan tegen een kleine vergoeding een paar kilo vlees kan kopen. Of hij mee wilt…😳 Hij zegt die middag nog terug te komen met wijn en zelf geslachten kip, maar we zien hem niet meer. We wachten wel af, wat er allemaal van de beloftes terecht komt.

Zondag 28 augustus gaan we een wandelroute lopen van ongeveer 7 kilometer. Het is best een aardige klim omhoog en zijn blij als we het hoogste punt van 650meter hebben bereikt. Verder hebben we een rustige middag en komt er ineens een auto naar ons toe. Het is de dierenarts! Hij voelde zich gistermiddag niet lekker, maar komt nu toch de wijn en kip brengen. Hij is duidelijk verslechterd, maar praat nog voluit over de omgeving en dat we eventueel zijn oude tractor mogen gebruiken voor een route van 10 kilometer de berg Op waarvan je de laatste 4 kilometer moet lopen.….. Gezien onze conditie, bedanken we hem vriendelijk.

We waren van plan om maandag Weer Op pad te gaan, maar blijven nog een dag staan. Ik heb een beetje last van mijn onderrug en het wordt Weer tijd om een bericht te publiceren. We lopen naar het dorpje om brood te kopen en gaan langs de dierenartspraktijk om een kleinigheidje af te geven als bedankje. De “Vet Boss” is er zelf niet Op dat moment, maar begin van de avond komt ie naar ons toe met vlees van wild zwijn dat 2 dagen geleden is geschoten. Later brengt hij ook nog een maaltijd van rijst en vis met een fles rode wijn. Omdat hij Corona heeft kan hij ons niet bij hem thuis ontvangen. We weten niet zo goed wat we met al deze gastvrijheid aan moeten en waarom hij dit allemaal doet. We blijven hem bedanken totdat hij uiteindelijk naar huis gaat.

Tijd om verder te gaan naar Kroatië, maar we zullen het land Slovenië en de mensen niet vergeten.