2punt0

Waar zal ik beginnen… zoveel gebeurt de afgelopen weken…

Eerst onze “volgers” bedanken voor jullie leuke reacties op het verslag “Een jaar later!” Ontzettend fijn om te lezen 😊 We blijven ons inderdaad verbazen en het is fantastisch. Een avontuur waar we van genieten. Op veel veilige kilometers hopen, met inderdaad de auto heel houden in het 2de jaar, en op de vraag; Hoe is het met Lola? Met Lola gaat het goed! De nagels zullen altijd een zwak punt bij haar blijven, maar ondanks dat geniet zij van alles.

Zo ook het verblijf in de garage, waar Lola de lieveling is van Christos. Als hij in de ochtend om 7.00 uur binnenkomt voor zijn “ME TIME” en daarna de buschauffeur Jannes en een vriend Elpidoforos, laten we Lola om half 8 uit de truck zodat het ochtendritueel met knuffelen kan beginnen. Om 8.00 uur gaat de garage open en ligt ze bij de ingang. De buurvrouw (Nicole) van de garage ernaast, Amerikaanse en getrouwd met een Griek, is gek op honden en heeft nog nooit zo´n lieve Rottweiler gezien. Eind middag, als het  Tsipouro tijd is, dan gaat Lo weer bij Christos zitten omdat ze dan snoepjes krijgt. Achter elkaar geeft ze high five en daarna sluit de garage. Als de deuren van de loods dichtgaan en op slot, dan is het net of we in “Alcatraz” zitten.

Wij zijn niet 2 weken, niet 3 weken, maar 4,5 week verder voordat we uit de garage ontsnappen. Op 9 januari zijn we naar binnen gereden en op 9 februari eruit. Inmiddels zijn Christos en Sofia vrienden van ons geworden. Bijna 24\7 bij elkaar de afgelopen weken. We krijgen vers brood en eieren. Kisten met Sinaasappels, Citroenen en Kiwi’s staan er om uit te pakken. Er wordt veel gegeten. Sofia maakt traditionele Griekse gerechten, ik maak eten, dan komt er weer eens een PIZZA of is er een BBQ in het weekend. Taarten en koekjes worden gebakken. We gaan uit eten. In de ochtend is er koffie, die gebracht wordt door het koffietentje om de hoek waar Dimitra heerlijke cappuccino’s maakt (met hartjes) en de donuts met chocola gretig aftrek hebben. Einde werkdag… Tsipouro, die door een local wordt gemaakt (45%)… soms 1, maar meestal 2, 3, 4….. met een delicatesse van vis; Bottarga.

Sofia gaat 6 dagen in de week naar Yoga en Pilatus en 1 keer ben ik mee geweest naar Yoga omdat ze dat vroeg. Nou maar eens proberen… altijd leuk om mee te maken. Les gehad van een boom van een vent, die Spiros heet en er maar het beste van gemaakt 😳Maar het is niet mijn ding… Het stel is ook bezig met het bouwen van een huis, dus regelmatig zijn ze weg uit de garage om werklui aan te sturen. Rob en ik zijn dan alleen in de loods en als er klanten komen, moeten ze wachten of bellen met Christos. Ze gaan een lang weekend naar Athene en wij passen op hun hond, Lidza.

Sofia spreekt goed Engels, maar Christos heeft er moeite mee. Hij verstaat het wel als je langzaam praat, maar terugpraten gaat niet makkelijk. Zij is dus continue bezig met vertalen en klinkt er in de loods regelmatig “SOFIA!” als ze op moet komen draven voor uitleg. Vierenhalf week later... Christos praat Engels met Rob. Met lichaamstaal en Google translate, maar hij voelt zich zo vertrouwd met Rob dat hij nu Engels durft te spreken en zelfs ´s nachts Engelse woorden roept in zijn slaap. (horen we van Sofia 😊) Wij leren ook wat standaard Griekse woorden en natuurlijk woorden als malaká wat ‘stomme klootzak’ betekent. 🤣 🤣

Je zou bijna vergeten dat we daar zijn om te klussen en de wagen volledig te updaten. 🤣 Maar er is veel uitgevoerd. Op de foto´s met tekst is te zien en te lezen wat we allemaal gedaan hebben. Rob is er vooral erg druk mee geweest en Christos helpt en ondersteund waar nodig. Dit moet ook wel, want Rob valt ook nog even van de trap omdat hij een misstap maakt. Zijn knie doet zeer en arm, en zijn al overbelaste onderrug krijgt nog een klap erbij. Met een lading pijnstillers gaat hij door zo goed en kwaad als het kan.

Het is fijn dat we al deze klussen konden uitvoeren in de loods met alle gereedschappen bij de hand en stroom en water voorhanden. Als er onderdelen besteld moeten worden, regelde Sofia dat en als we een auto nodig hebben, kunnen we die meenemen. Zo vliegen de weken voorbij. We waren van plan om zaterdagochtend 4 januari te vertrekken, maar Sofia boekt nog die avond een tafel bij een Taverne waar we “echt” gegeten moeten hebben en zo blijven we dan nog een nachtje staan. Zondag komen ze met vlees voor op de barbecue en hebben ze voor ons allerlei lekkers voor het afscheid. Een paar liter Tsipouro, Feta, pot Olijven en een pot Honing. Allemaal lokaal gemaakte producten. Nog maar een nachtje blijven…. Christos is veel losser geworden en regelmatig zingen Rob en hij "Volaré, oh-oh…." De twee kunnen het goed vinden met elkaar. Als hij weggaat geeft hij Rob een kus op zijn hoofd en zegt een vriend erbij te hebben… Het wordt zo steeds moeilijker om te vertrekken.

Toch goed dat we het weekend er nog staan, want maandagochtend wordt er een lekkage ontdekt van de carter pan. Deze gaat eronderuit en de bak blijkt niet met pakkingen afgedicht te zijn, maar met kit. 😳 Er worden nieuwe pakkingen besteld en geplaatst, waarna deze er weer ondergaat.

Nu is dan toch echt de tijd gekomen dat we vertrekken. Na een paar dikke knuffels en een laatste fotosessie nemen we afscheid. Onze weg gaat richting een Wellness Resort met Hotel om ook onszelf een update te geven en even alle garagevuiligheid eraf te spoelen en uit te zweten. Massages om de spieren weer te laten ontspannen en genieten van het buffet in het restaurant. Minivakantie! 😊

Maar eerst nog een tussenstop, op advies van Sofia, om met een treintje van het plaatsje Diakopto omhoog te gaan door een kloof naar Kalavrita. We arriveren in Diakopto en het treintje gaat 3 keer per dag omhoog en weer naar beneden. We kunnen mee, er is nog plek. Wel hele krappe plekken en het treintje zit vol. Het is vrijdagmiddag en een hele klas met jongeren gaat op excursie naar boven. De rit duurt een uur en wij hebben de rit ook weer gelijk teruggeboekt. Gelukkig blijven de meeste mensen een paar uur hangen in het stadje om met de laatste rit terug te gaan, waardoor wij nu ruim kunnen zitten. Op de terugweg zijn er een paar rotsblokken op het spoor gevallen, waardoor we niet verder kunnen en de machinisten en conducteur eruit moeten om het puin te ruimen. Na ongeveer 20 minuten kunnen we weer. Het spoor loopt door een kloof over bruggetjes, door tunneltjes en langs een rivier. Onderweg zien we sneeuw… Snel door naar het resort!

Onderweg zijn er toch nog problemen met het gaspedaal. De veer is wel vervangen maar het pedaal blijft toch nog af en toe hangen en je moet veel kracht zetten om gas te geven.. We zijn in de buurt van Korinthos waar een Truck Service is en als we bellen kunnen we daar maandagochtend de 13de langskomen. Maar eerst even ontspannen.

We komen vrijdag 10 februari aan bij het hotel en kunnen op het terrein parkeren. We maken gebruik van 1 hotelovernachting om lang te kunnen douchen. Lola rent en glijdt door de kamer met "knuffie" om daarna voldaan in slaap te vallen. Echt goed slapen wij niet… Wel weer eens lekker om in bed TV te kijken, maar het matras is niet ons ding. We zijn blij als we weer in ons huisje zijn en in ons eigen bedje liggen. Verder naar de sauna, massages en ik krijg nog een manicurebehandeling. We eten in het restaurant waar we van het buffet gebruik kunnen maken en wandelen langs het strand met in de verte de besneeuwde bergen.

Maandag 13 februari vertrekken we in de ochtend richting Korinthos om naar de Truck Service te rijden, maar we zijn nog niet 500 meter onderweg en de v-snaar van de dynamo slaat eraf. Wagen aan de kant en v-snaar vernieuwen. Rob wordt er een beetje moedeloos van…. Had ie net een beetje schone handen, zijn ze alweer zwart! Bij de garage aangekomen wordt het probleem onder handen genomen. Een aantal keren moet Rob dan testrijden totdat het gaspedaal weer naar behoren werkt. Wat was er aan de hand… In het kort; De brandstofpomp is opnieuw afgesteld op het stationair draaien zodat de chokekabel niet nodig is tijdens het rijden en de stang van de gashendel systeem is vervangen omdat deze krom was. Bij vragen kunt u terecht bij Rob...🤣

We blijven nog in Korinthos omdat hier een Medical Centre is waar ik mijn jaarlijkse Mammografie wil laten doen. Eerst informeren bij de balie of het überhaupt hier kan en wat de kosten zijn. Ik kan gelijk de Mammografie laten uitvoeren en het kost 35,00 euro. Ik vraag nog of dit voor 1 borst is of 2… “Beide” zegt ze… Nou vooruit dan maar… Moet even wachten, maar dan kan ik de behandelkamer in. Foto´s zijn gemaakt en de volgende dag terugkomen in de ochtend voor de uitslag. Easy Peasy… De volgende ochtend bij de balie krijg ik een envelop met de uitslag en de foto´s. Brief is in het Grieks, dus weet nog niets. Vraag naar iemand die Engels kan en moet hiervoor weer even wachten, waarna er een Grieks/Amerikaanse dokter zegt dat alles goed is! We kunnen weer verder….😊

We gaan naar een strandje om te relaxen en zijn daar op woensdag de 15de. Het weer is heerlijk en we genieten van de zon. We blijven een paar dagen staan, wasje draaien en Lo heeft een vriendje die daar rondzwerft en mee eet. In de middag komt er nog een vriendelijke verkoper langs met heerlijke honing. We kopen een pot van hem en maken een praatje.

Het is nu vrijdag 17 februari en we hebben nog geen idee hoe we verder gaan.... Richting Kreta met de ferry is een optie. Er is plek op de 22ste? Daarvandaan weer naar Athene en de ferry pakken naar Turkije. Of nu richting Athene en de ferry op... Of over land naar Turkije... We zijn er nog niet over uit...😳

TO BE CONTINUED...😊