IK BEN THUIS!

We zijn blij en opgelucht.... 😊 Het rijbewijs van Rob hebben we in onze handen! Voor ons gevoel kunnen we nu verder....

Op het moment van schrijven (26 juni) zijn we in het plaatsje Villeneuve-Loubet nabij de stad Nice. We hebben besloten om het rijbewijs zelf uit Nederland op te halen en niet af te wachten om het op te laten sturen. We hebben ook nog wat onderdelen besteld voor de wagen en om er zeker van te zijn dat alles goed aankomt ben ik teruggevlogen naar Nederland. 

Dinsdag 14 juni verlaten we Spanje en gaan we richting Frankrijk om een camperplek bij Nice te zoeken, vanwaar ik met het vliegtuig naar Amsterdam ga. Zo houden we onze route richting het oosten aan en proberen we aan de erge hitte te ontkomen. Nadat we bij de "grensovergang" staande worden gehouden om alleen maar even naar de wagen te kijken, rijden we Frankrijk in over een weg die verboden is voor boven 3.5ton. Wat zijn ze toch goed oplettend die douane 🤣We parkeren op een plek in een dal voor de nacht net over de grens. Het spookt er aardig die nacht, want het dondert en bliksemt er op los. Gelukkig zitten we veilig in onze kooi van Faraday. 

De dagen daarop is het elke dag ongeveer tussen de 150-200 kilometer rijden en dan een plek zoeken. We vinden meestal wel iets onder de bomen voor afkoeling en als er dan nog wind is, is het goed uit te houden. We blijven een route langs de kust rijden wat volgens de weerverwachtingen het minst warm is, zo rond de 30 graden. De ene keer sta je op een rustige plek en de andere keer weer langs de snelweg. Als we op een nacht alleen staan in een bos en het is nog 27 graden, douchen we voor de eerste keer buiten. 

Dan hebben we nog 2 verjaardagen.... Rob en Lola zijn jarig! Lola krijgt een extra snackie en met Rob zijn verjaardag drinken we champagne en gaan de nog overgebleven frikandellen en bitterballen uit Nederland in de Airfryer.

Op Rob zijn verjaardag arriveren we bij de Camping nabij Nice "Parc des Maurettes". We boeken voor een week. Na wat discussie met de dame van de receptie, die zegt dat we op de plek waar we willen staan niet passen, parkeert Rob met zijn inzicht en eigenwijsheid daar toch. Het is onder de bomen en Rob manoeuvreert de wagen schuin in het vak, waardoor het allemaal lukt en de receptiedame het schouderophalend accepteert. Op de lijst met "gevaarlijke" rassen staat ook de Rottweiler vermeldt. Die mogen officieel niet op de camping. Ze vragen niet om het hondenpaspoort dus zeggen we, als ze erom vragen, dat Lola een Beauceron (Franse Herdershond) is. In een ver verleden hebben we dit ras gehad en is qua kleur en tekening hetzelfde als een Rottweiler. En Lo ziet er nu niet bepaalt gevaarlijk uit... We hebben al met al een mooi plekkie om lekker te klussen aan de wagen, beetje uit het zicht van iedereen, dichtbij openbaar vervoer, winkels, 500 meter van het strand en een park waar je heerlijk de hond uit kan laten. Wel bij de weg en met een bouwput aan de overkant, maar gelukkig kunnen we goed tegen lawaai....

Als we net alles een beetje geïnstalleerd hebben komt de buurman, Karl uit Duitsland, even kennismaken. Zij staan op het punt te vertrekken. We maken een praatje en hij laat zich ontvallen dat hij een strandhuis heeft in Brazilië waar hij woont met zijn Braziliaanse vrouw. Nou lijkt het mij geweldig om een keer in een strandhuis te wonen en dan zo vanuit je veranda het strand op te lopen..... Dus ik ben gelijk geïnteresseerd! Hij geeft zijn telefoonnummer voor als we ooit daar komen. Alleen nu zegt hij erbij dat het een appartement op 20 hoog is!! Hmmm is niet helemaal wat ik voor ogen heb, maar altijd handig een contact in Brazilië.

In de middag krijgen we nieuwe buren. Een Italiaans gezin: Vader Mario, moeders, dochter en 2 hondjes. Ze zijn die nacht slachtoffer geworden van diefstal en hun geld, belangrijke documenten zijn uit de camper gestolen op een parkeerplaats langs de snelweg in Frankrijk terwijl ze lagen te slapen. Dit hakt er natuurlijk goed in... Het is een lief gezin en we kletsen wat en drinken een fles "Spaanse" Limoncello leeg waarna we allen lekker gaan slapen.

Ik boek mijn ticket voor naar Nederland te vliegen. Op 21 juni vertrek ik in de middag en alles verloopt vlot. Een retourticket boek ik nog niet, want van vrienden waar we het rijbewijs heen laten sturen, hebben we nog geen bericht gehad dat het is aangekomen. En dan ben je ineens weer op Nederlandse bodem...  En wat doe je als je weer in Nederland bent..... Juist! Een frikandel speciaal halen bij de snackbar en een kaassoufflé😊. Ik logeer bij mijn vriendinnetje Joyce en mag ook een auto lenen, zodat ik de onderdelen van de wagen kan ophalen en het rijbewijs als het zover is.

Op 22 juni nog steeds geen envelop met het rijbewijs. Ik neem de auto mee die middag en haal de spullen op. Na 5 maanden in een vrachtwagen zitten, voelt het alsof ik in een kartauto zit die over de weg zoeft. Dan het verlossende berichtje dat het rijbewijs is gearriveerd en samen met Joyce haal ik het op. Wat een heerlijk moment.... Maar nu ook veilig hiermee thuiskomen. Ik boek gelijk een ticket om terug te vliegen. 

24 Juni vertrek ik en heb mijn rugzak volgestopt met onderdelen. Mijn vermoeden wordt waarheid als ik bij de Security eruit gepikt wordt als mijn rugzak door de scan gaat. Tas open en enkele onderdelen worden eruit gehaald. Niets aan het handje natuurlijk en met mijn allerliefste glimlach loop ik door. Na vertraging, een vlucht met veel turbulentie en maar hopen dat we niet neerstorten, stap ik in de taxi onderweg naar de camping. Dan ben ik er en kan het rijbewijs overhandigen aan Rob. IK BEN THUIS!