Georgië

Op maandag 8 mei gaan we de grens over van Turkije naar Georgië. Nog een laatste kopje thee in Turkije en dan vertrekken we richting een kleine grensovergang. Wij zijn op dat moment de enige “toerist” en voor de rest zijn er alleen transportvrachtwagens. We checken uit bij Turkije en in bij Georgië. Bij de checks is de vraag om ook binnen te kijken en uiteraard wordt Lola hierbij niet over het hoofd gezien. Het is de eerste keer dat ze gecontroleerd wordt of de chip klopt met haar paspoort en alle vaccinaties in orde zijn. Dit wordt gedaan door een dierenarts die bij de grenspost zit. Alles bij elkaar duurt ongeveer een half uur en we zijn in Georgië!😊

Het eerste gedeelte van de weg na de grens is het zigzaggen langs de vele gaten in het wegdek. De transportvrachtwagens zie je van ver al heen en weer manoeuvreren. Na een aantal kilometers wordt de weg wel iets beter en uiteindelijk rijden we over stukken nieuw asfalt. We rijden door een groen landschap en brengen de nacht door op een parking bij de diamant brug. Dit is een 240 meter lange voetgangersbrug met een diamantvormig uitkijkpunt in het midden boven de Dashbashi Canyon. Knap stukkie werk!

We gaan richting Tbilisi om kennis te maken met Joris van Overlando.com waar we het raam naar toegestuurd hebben. Het raam is nog niet binnen, maar we moeten toch die kant op omdat we ook afgesproken hebben met onze Overland vrienden Vince&Pia. Voordat we vertrekken krijgen we een whatsapp van Vince dat ze een bloeddonor zoeken…. Geen persoon, maar een hond! Het is zo dat zij een Nederlands stel (Vincent&Kirstin) hebben ontmoet met hun hond Basco en deze ligt nu in kritieke toestand bij de dierenarts in Tbilisi. Het beestje heeft waarschijnlijk bloed nodig om te overleven. De honden van Vince&Pia zijn te licht qua gewicht. De hond moet minstens 35 kilo wegen om bloed af te staan.

We hoeven hier niet lang over na te denken en willen uiteraard helpen. Na contactgegevens te hebben gekregen van het NL stel bellen we ze. Basco ligt aan de beademing en heeft geen reflexen meer. De dierenarts heeft gevraagd of ze een hond weten die als bloeddonor kan fungeren, in geval dat. Eerst zijn er nu allerlei “bloed” onderzoeken aan de gang en is het afwachten op de uitslag. Lola is dus niet per direct nodig en we spreken af contact te houden over de voortgang en/of we langs moeten komen indien nodig.

Na Joris een bezoekje te hebben gebracht rijden we richting de plek waar Vince&Pia staan. Het is een plek in een park aan een meer. Om het park in te rijden is er een weg naar beneden die aardig wat hobbels en kuilen heeft. Beetje Off Road weg die nu droog is en goed berijdbaar. Dat is wel wat anders als het geregend heeft! We ontmoeten daar ook Mac&Linda, die we alleen van Facebook kennen. Het is een Zuid-Afrikaansstel die onderweg zijn met hun Mercedes vrachtwagen. Prachtige zonsondergang, drankje erbij, eten op tafel, interessante gesprekken… alle ingrediënten voor een mooie avond. Er komt een jongen langsgelopen. Het blijkt Rob te zijn uit Nederland en heeft met zijn maatje Mike een UAZ Buhanka 4x4 gehuurd bij Joris om 3 weken te toeren in Georgië. Ze staan een stukje verderop, maar besluiten het busje bij de “grote” jongens neer te zetten. Tot laat in de avond is gezellig.

Rustige start de volgende ochtend en een bakkie met Rob en Mike. Ze laten ook een boek zien, die ze besteld hebben, met Off Road routes in Georgië. Prachtig boek met mooie routes, maar helaas alleen online te bestellen. We maken wat foto´s van de overzichtskaart, zodat we eventueel wat routes kunnen terugvinden op de navigatie. De mannen gaan op pad! Het weer is zeer wisselvallig. Van stralende zon naar donkere wolkenlucht, onweer en regen. Het is donderdag 11 mei en Rob sleutelt nog wat aan het stationair lopen van de wagen. Ik doe wat administratie en als het de hele middag regent kijken we een film. Iedereen zit in zijn eigen wagen een beetje te relaxen. Eind middag krijgen we bericht van Joris dat het raam is geleverd.

De volgende dag nemen we afscheid van iedereen en vertrekken. Het heeft de hele nacht geregend en nu we weggaan regent het nog steeds. De toplaag van het pad is veranderd in een modderbende. Rob stuurt de wagen het pad op en het is glibberen en glijden. De lage gering staat erop, en later schakelt Rob de lang + dwarssper erbij. Maar door de modder lopen de banden snel vol en gaat de wagen niet de richting op waar Rob hem heen stuurt. Glijden vanachter weg in een greppel maar komen hier, na wat voor en achteruit te rijden, weer uit. Het lukt uiteindelijk om op het asfalt te komen waar we de modder weer uit de banden rijden.

Verder richting de stad waar we het raam ophalen, nog wat boodschappen doen en langs Vincent&Kirstin gaan bij de dierenarts. We hebben de coördinaten, maar weten niet of ze daadwerkelijk ook daar zijn op het moment. We zien hun wagen staan, een Unimog, maar zelf zijn ze niet thuis. We sturen een appje dat we er “spontaan” zijn om kennis te maken en te horen hoe het met Basco gaat. Naast de dierenarts zit een Kebabzaak en het is lunchtijd. We bestellen wat eten en wachten daar op het stel, wat inmiddels heeft geappt dat ze er met een half uurtje zijn. Leuke mensen, maar jammer dat we elkaar op deze manier moeten ontmoeten. Hun hond is momenteel stabiel, ligt aan het infuus en hopen dat hij hierdoor wat opknapt. Ze zijn nog onderzoeken aan het doen wat de oorzaak is en kijken of de hond zelf rode bloedlichaampje gaat aanmaken. Lola is nog niet nodig…

We rijden voor overnachting naar een parking die we gezien hebben op de navigatie. Na een aantal smalle straten, laag hangende takken en steile hellingen komen we daar terecht. De parking is zo schuin dat we besluiten weer weg te gaan en een andere plek te zoeken. Uiteindelijk vinden we een plek in de buurt van het Mtatsminda-park. Want daar vindt zaterdag 13 mei een wijnfestival plaats!😁

Vroeg op om richting het wijnfestival te gaan, zodat we een parkeerplek hebben voor de truck. We zijn op tijd en staan recht voor de ingang. Helaas regent het en we wachten totdat het iets is opgeklaard. Er zijn behoorlijk wat wijnmakers en vele wijntjes worden geproefd. Er is muziek en spiesen met vlees liggen op de barbecue. We zijn ongeveer 2 uurtje op het festival waarna we terugkeren met een flesje witte wijn en de buikjes gevuld met een portie sjasliek. Jammer dat het zo regent, want anders blijf je wat langer hangen…. We rijden naar een vrij nieuwe en lege parking een paar kilometer verderop voor de overnachting. Eind middag wat jongeren die een beetje met hun auto komen spelen. De nacht verloopt gelukkig rustig!

We willen de stad Tbilisi verkennen en rijden naar het centrum waar een stadsparking is. Daar ontmoeten we Anna&Stefan uit Duitsland die ook een Unimog rijden. Ze staan op het punt om weer naar Duitsland te vliegen vanwege hun werk (hij piloot, zij stewardess) Na 2 weken komen ze weer terug en dan gaan ze 6 weken door Georgië rijden met als eindpunt een camping in Armenië waar ze dan weer de wagen stallen. Leuk stel en die zien we waarschijnlijk weer als ze terugkomen. Zij hebben ook het Off Road boek van Georgië in hun bezit. We balen dat we deze niet ergens kunnen kopen, maar op bestelling gaat.

Maandag 15 mei en de zon schijnt. We wandelen door de stad en zien verschillende highlights. Nog even shoppen in een groot winkelcentrum en dan weer richting huis, waar Lola net ontwaakt uit haar slaap en ons met een blik aankijkt… “Zijn jullie er al weer?” Inmiddels hebben we ook bericht gekregen van de hond Basco. De oorzaak is een parasiet en diverse functies zijn blijvend uitgeschakeld. Het beestje is 11 jaar oud en Vincent&Kirstin hebben de moeilijke beslissing genomen om Basco in te laten slapen. We hebben contact met ze en momenteel zijn zij teruggevlogen naar Nederland om bij de kinderen te zijn, die met Basco zijn opgegroeid, en hun verdriet daar te verwerken.

We gaan naar een ander gedeelte van de stad, waar een parking is achter een Kathedraal en op loopafstand een restaurantje moet zitten waar Moeders heerlijke gerechten maakt. Deze plek is bekend bij vele Overlanders en Vanlifers. We vertrekken vroeg zodat we hopelijk een plaats hebben om te staan. Gelukkig kunnen we de truck nog ergens tussen proppen, maar het is druk en later in de middag komen er nog een 3-tal Overlandertrucks bij. En wie zien we tot onze verbazing…. Jacco… de Fries die we ontmoet hebben bij de plek Ani in Turkije. We dachten dat hij al in Rusland zou zijn, maar is dus nog aan het wachten op zijn visum, die hij vandaag kon ophalen. Overdag bezoeken we de Kathedraal en wandelen een beetje rond. Eind middag komt Jacco even bij ons buurten en we drinken een biertje. We nodigen hem mee uit naar het restaurant van Moeders. Het eten is lekker en we hebben een gezellige avond. Bij terugkomst op het terrein staan er groepjes camperaars bij elkaar. We sluiten aan en de gezellige avond duurt nog even voort…😀

Ondanks dat het glibberen en glijden was bij het meer, besluiten we om terug te gaan. Je staat daar alleen en voor Lola is het heerlijk om los te lopen in het park. Hier kunnen we in alle rust klusjes doen zoals het raam vervangen. Het is een soort meeting point, want Vince&Pia komen hier ook weer heen en arriveren begin van de avond. Bij aankomst bij het meer, loopt er een jong stel waarvan het meisje me aanspreekt. Ze zoeken een hond die behoorlijk gewond is aan zijn kop, maar nu niet meer kunnen vinden. Ze heeft een spuit met antibiotica bij haar en spullen om de wond schoon te maken, maar de hond is nergens meer te bekennen. Het stel lijkt zeer begaan met dieren en hebben zelf een zwerfhond en kat al thuis opgevangen. We wisselen gegevens uit en ze stuurt een foto van de hond en dat ziet er niet best uit.😳

Het is alweer donderdag 18 mei en het is gelukkig droog zodat we het raam kunnen vervangen en een was kunnen drogen. Nog een Overlandkoppel komt bij ons staan die weer bekende zijn van Vince&Pia. Het is een klein wereldje… Het zijn Ernst en Utta uit Oostenrijk. Inmiddels regent het en we hebben de luifel uitgezet zodat we allemaal droog kunnen zitten. Als het wat kouder wordt en begint te waaien gaat iedereen naar huis en wij rollen de luifel weer in. Terwijl we aan het opruimen zijn, staat er ineens een hond bij de wagen. Het is donker en zien in de eerste instantie niet dat het de gewonde hond is. Maar als de hond in het lichtveld staat, zien we dat dit de hond is waar het stel naar op zoek is. Als we het beestje zo zien vragen we ons af of hij nog wel te redden is. Het lijkt wel een wat oudere wond omdat er wildvleesvorming is en het is ontstoken. Ondanks zijn verwonding is het beest aanhankelijk en geven hem water en eten. Ik neem contact op met het stel. Ze komen direct ondanks het al laat is en ze een klein uurtje moeten rijden. Het is Rob gelukt de hond met een touw vast te zetten aan zijn halsband.

Als het stel er is, dan geeft zij de injectie (dit heeft ze meer gedaan te zien aan de handelingen die ze doet) maar de wond schoonmaken dat lukt niet. Het beest raakt van slag en we proberen duidelijk te maken, dat deze hond naar een dierenarts moet voor behandeling of… einde oefening… Dit jonge stel heeft geen geld voor een dierenarts en hebben een overheidsinstelling gebeld om de hond op te halen. Maar tot op heden hebben ze hier nog niets van gehoord. We bieden aan om de kosten voor de dierenarts op ons te nemen, alleen moeten zij wel het dier daar naar toe vervoeren. Wij willen deze hond niet in onze wagen hebben gezien eventuele infectierisico´s voor Lola. De hond is tot rust gekomen en ligt aangelijnd onder onze wagen te slapen. We besluiten de volgende ochtend verder actie te ondernemen.

Het stel is er weer in de ochtend en we plegen een aantal telefoontjes. Uiteindelijk komt er toch een ophaaldienst vanuit de overheid om de hond op te halen. Een soort van dierenambulance. De hond gaat naar een opvang en daar zal een dierenarts kijken of er nog behandeling mogelijk is. Ik stel de vraag aan de jongens, van de ophaaldienst, waarom je zoveel honden vrij ziet lopen met een halsband om, zo ook deze hond…. Helaas is het hier dat als mensen hun hond zat zijn ze ergens worden gedumpt. Eigenaren laten hun hond niet chippen zoals in Europa wel het geval is. Het is een trieste zaak….
Vinc&Pia vertekken en later ook Ernst&Utta. We hebben de plek voor ons alleen. Nog steeds is het weer van zonnig tot onweer met regen. Maar het lukt om nog een was te drogen en de korte broek kan aan. De temperatuur is rond de 23graden en als er geen wolken zijn is het warm. Het pad waar we overheen moeten rijden om weer uit het park te komen verschilt per dag van goed begaanbaar tot modderweg. We moeten dus afwachten als we vertrekken hoe de omstandigheden zijn.

Inmiddels zijn we in het bezit van het Off Road boek! Via contact met de uitgever van het boek blijkt er 1 te liggen bij een 4x4 autoverhuurbedrijf hier in Tbilisi, die het boek zelfs naar ons toe komt brengen in het park. Wat een service… Mooi boek met duidelijke omschrijving van diverse routes met verschillende niveaus. Niet alle routes zijn voor ons bereikbaar, maar we gaan kijken hoe ver we kunnen komen. Eerst maar eens weg zien te komen uit het park….😳