Verrassing!

Staat Rob ineens voor je deur… Als Rob aanbelt zijn er gezichten van verbazing… HUH, je was toch in Georgië? 😳Dat was hij ook of moet zeggen waren we. Momenteel zijn we in Armenië op de camping 3Gs bij Sandra en Marty, een Nederlands stel wat een camping en bed & breakfast runt.

We vertrekken woensdag 24 mei uit het park. Gelukkig is het pad goed en zonder glijpartijen rijdt Rob soepel naar boven. Na een bezoekje MeatMarket en een supermarkt, om weer voorraad in te slaan, belanden we bovenop een berg voor de overnachting. Prachtig uitzicht over de stad Tbilisi, wat vooral ´s nacht extra mooi is om te zien met alle verlichting.

De volgende dag staat de Georgian Military Road op het lijstje. Deze loopt van Tbilisi richting de Russische grens. Onderweg zijn er ook nog verschillende bezienswaardigheden en er begint een route uit het Off Road boek. We willen Route 1 rijden: Truso Valley. Maar eerst rijden we een gedeelte van de Military Road en overnachten bij een parking van het Ananuri Kasteel.

Vrijdag 26 mei is het Independence Day in Georgië en is het Kasteel gesloten. We besluiten de bezichtiging dan maar op de terugweg te doen, want je kan de Military Road rijden tot aan Rusland en dan moet je weer dezelfde weg terug. Tenminste als je niet de grens over wilt.😁

We hebben nog een overnachting voordat we Route 1 gaan rijden. De parking waar we overnachten is op ongeveer 2200meter hoogte. Mooie plek tussen de bergen met besneeuwde toppen en er lopen ook nog wat paarden. Wel een natte boel, dus regenlaarzen aan. De weg is redelijk goed te doen. Het is wel klimmen, dalen, druk met vrachtverkeer en soms erg slecht wegdek met gaten. Vooral in de tunnel zitten kuilen en een bocht, waardoor de vrachtwagens heel dicht langs elkaar moeten en stapvoets elkaar passeren. Ook wij moeten om de gaten heen manoeuvreren en al met al is de wagen aardig warm gedraaid met de klimpartijen. Rob merkt de laatste tijd dat het gaspedaal weer blijft hangen of heel zwaar is om in te drukken. Dit hebben we al eerder gehad en na wat onderdelen schoonmaken gaat het dan een tijdje goed. Het knaagt aan Rob en is dan ook druk aan het zoeken op internet wat het zou kunnen zijn.

We starten vroeg, op zaterdag 27 mei, om de route te gaan rijden. In het boek staat omschreven wat je ongeveer kan verwachten, maar met het steeds veranderende weer kan een goed begaanbaar pad omslaan in modder en je naar een ander level brengen. De route start (zie video) zodra je afslaat van de Military Road en een pad opgaat die vol zit met gaten en door de regen gevuld zijn met water. Er rijdt ook vrachtverkeer en als we langs een shovel rijden en hopen met grind, zegt Rob; “Ik had allang de shovel gepakt en het grind in de kuilen gedaan en geëgaliseerd". Het is een aantal kilometer rijden door de kuilen en als we een brug bereiken over de rivier start het “2de” gedeelte van de route. Als we de weg oprijden staat er verderop een busje met toeristen die stilstaat. We gaan kijken wat er aan  de hand is. Er blijkt een groot rotsblok midden op het pad te liggen. Rob haalt een stootijzer en een ijzeren buis zodat hij en de chauffeur van het busje het rotsblok kunnen verwijderen. De chauffeur, een local, zegt tegen Rob eerst verder te rijden om te kijken of er niet meer rotsblokken op het pad liggen. Hij kent de weg! We rijden verder tot een open plek waar we kunnen staan en eventueel omkeren.

Intussen kijkt Rob weer naar het gaspedaal omdat ie kuren heeft. Het rijdt natuurlijk niet lekker zo en helemaal niet als je een afgrond naast je hebt. En als we eenmaal in de vallei zijn en het gaspedaal begeeft het, dan zijn we verder van “huis”.😉Misschien toch niet zo een goed idee om de route te doen. Waarschijnlijk moet het zo zijn, want na een uurtje komt de local terug met de mededeling dat er geen auto´s verder kunnen vanwege een landslide. We keren terug en een camperbusje met Fransen komt er net aan. Ik ga naar ze toe om te zeggen dat de weg dicht is. Later zie ik op Facebook dat ze het toch geprobeerd hebben, maar inderdaad niet verder konden. Zij hebben wel een foto van de landslide gemaakt en op Facebook gezet. Ik heb hiervan even dankbaar gebruik gemaakt om het te publiceren in een fotocollage. Wij rijden weer naar de overnachtingsplek tussen de besneeuwde toppen en maak nog wat foto´s op afstand van het Russisch-Georgische Vriendschap Monument wat gebouwd is in 1983 om voortdurende vriendschap tussen Georgië en de Sovjet-Unie te vieren

Prioriteit nu: het gaspedaal wat te maken heeft met de brandstofpomp. Een veer in de pomp die waarschijnlijk niet goed werkt. Rob kan er niet van slapen en is op alle mogelijke manieren informatie aan het inwinnen wat er aan de hand kan zijn. Het is alleen als de motor warm is. Het is zondag en besluiten maandag naar een garage te gaan in Tbilisi. Bij de garage informeert Rob wat mogelijk is. De brandstofpomp eruit en op de testbank. De pomp zal dan opengemaakt worden en nagekeken. Maar als er onderdelen nodig zijn hebben ze dat niet standaard liggen voor dit type pomp. Het gaat dan ongeveer 30 dagen duren voordat ze een onderdeel binnen hebben omdat er gekeken wordt in Turkije. En het kostenplaatje van dit alles is best pittig. Dit gaat hem niet worden.

Dan is er nog een optie om de pomp uit te wisselen. Rob kan een pomp regelen uit Duitsland en zelf de pompt eruit halen en er in zetten. Hebben we al vaker gedaan….😉 Anna en Stefan (het Duitse “vlieg”stel die we ontmoet hebben op de stadsparking in Tbilisi) zouden deze mee kunnen nemen. Zo wie zo nemen zij al extra koplampen mee voor onze wagen nadat ze aangeboden hebben spullen mee te kunnen nemen vanuit Duitsland. Ze komen op 4 juni terug en hebben afgesproken elkaar dan te ontmoeten.

Om de tijd te overbruggen gaan we terug naar de plek aan het meer. Het bevalt ons daar goed en blijven een week staan tot onze ontmoeting met Anna en Stefan. We doen wat onderhoudsklussen, zetten het grote zonnedoek weer eens op en draaien wat wassen. Op een middag is een vader met dochter aan het rijden in het park. Dochterlief heeft wel haar rijbewijs maar is onzeker. Hier kan ze een beetje oefenen. We raken met vader aan de praat en bieden een biertje aan, maar hij wil niets drinken omdat hij weer terug moet rijden. Hij belooft een keer langs te komen om een biertje te doen. Dezelfde avond komt hij met zijn zoon terug, die nu rijdt, en vaders heeft een fles Honing Bier mee en de specialiteit van Georgië Khinkali. Het smaakt ons goed en zeggen dat hij dit niet had hoeven doen. Maar zegt hij “als ik iets beloof, kom ik het na!” Dat is zeker waar….😀

Rob belt met Duitsland voor de pomp en heeft in Nederland ook iemand gevonden die gespecialiseerd is in dit type brandstofpompen. De pomp uit Duitsland gaat niet lukken, maar het contact in Nederland kan de pomp nakijken, op een testbank zetten, meer power eruit halen en heeft gelijk de onderdelen hiervoor. De beslissing valt… Rob gaat met de brandstofpomp terug naar Nederland. We regelen de reis en om mij, Lola en de truck goed achter te laten gaan we richting Armenië waar de camping van Sandra en Marty is. Na een telefoontje met Sandra is het geen probleem om bij hen de brandstofpomp te demonteren en langer te verblijven. Rob kan vanaf het vliegveld Yerevan het vliegtuig pakken en er wordt transfer van de camping naar het vliegveld geregeld.

We verlaten op zondagochtend 4 juni ons stekkie bij het meer en ondanks dat het de hele tijd heeft geregend, komen we goed weg. Rob wordt er steeds handiger in. We gaan naar een supermarkt waar we afgesproken hebben met Anna en Stefan. We drinken koffie, kletsen wat en de lampen worden overhandigd.  We nemen afscheid en vertrekken richting de grens van Armenië. Op 8 juni vertrekt Rob vroeg in de ochtend richting Amsterdam. We willen tijdig op de camping zijn om op ons gemak de pomp te demonteren.

De grensovergang bij Georgië verloopt soepel. Alleen moet ik nu apart door een terminal voor paspoortcontrole. Rob gaat met de wagen door de douane, waarbij ze kijken in de wooncabine en hij daarna kan doorrijden en mij kan oppikken aan de andere kant. Dan langs een lange rij met vrachtwagens door naar de volgende grenspost Armenië. Hier moet ik ook weer uit de wagen en naar een aparte hal voor paspoortcontrole. Rob rijdt met de wagen weer verder en hetzelfde proces volgt. Alleen in Armenië moet je wegenbelasting betalen. We hebben gehoord wat dit ongeveer is en hebben hier rekening mee gehouden. Alleen moeten wij een veel groter bedrag betalen. Dit komt omdat wij de wagen geregistreerd hebben als vrachtwagen en niet als camper. Rob gaat in discussie, maar het komt er op neer: betalen of terug naar Georgië. Alles is al geregeld voor Nederland, dus teruggaan gaat niet. Betalen dus! Dit is de langste keer dat we bij een grensovergang zijn en kost ons 2,5 uur. Het is inmiddels begin van de avond en vinden een overnachtingsplek bij een tankstation.

We vervolgen onze weg in Armenië. Veel gebouwen zijn verlaten en bouwwerken niet onderhouden. Het doet armoedig aan. We halen in een stadje een datakaartje en gaan over goede wegen, maar ook slechte wegen met veel kuilen, plassen en modder. We vullen de kleine tank met diesel voordat we afslaan naar de weg richting de camping en zien ook nog een wasstraat waar Rob de modder van de wagen spuit. We komen eind middag aan bij de camping en worden hartelijk ontvangen door het Nederlandse stel. We krijgen een rondleiding en het ziet er piekfijn en schoon uit. In de avond halen we alvast het wiel van de wagen om zo beter bij de brandstofpomp te kunnen.

We starten dinsdag 6 juni vroeg voor demontage pomp. Eerst moet de pomp nog “op tijd” gezet worden en dan kan deze eraf. Als ik even aan het wachten ben totdat mijn hulp nodig is, merk ik wat druppels bij de dieseltank. Deze blijkt te lekken…. Dit is de tank die we net gevuld hebben. Gelukkig is de andere tank praktisch leeg waardoor we de diesel kunnen overhevelen. Er is een lek op de lasnaad en zoeken een aluminium lasser. Sandra weet een lasser die de reparatie kan uitvoeren.

Woensdag pakken we de brandstofpomp in die meegaat in een rolkoffer die we speciaal hiervoor gekocht hebben. Er blijft dan ruimte over om verschillende spullen mee terug te nemen uit Nederland die we besteld hebben. Waaronder…. Ja daar zijn ze weer…. Frikandellen… EN Pindakaas! Het is een uurtje rijden naar het vliegveld en Rob wordt midden in de nacht opgehaald met een fantastisch mooie oude auto. De vlucht is met een tussenstop in Frankfurt. Er is vertraging waardoor de aansluitende vlucht wordt omgeboekt naar een later tijdstip. Rob arriveert halverwege donderdagochtend in Amsterdam, haalt de huurauto op en gaat gelijk door om de pomp weg te brengen zodat hij deze weer op maandag 12 juni kan ophalen. Dan gaat hij langs bij verschillende vrienden, geniet van een boottocht en kijkt of de frikandellen nog goed smaken.

Ondertussen vermaak ik me op de camping doordat er Overlanders komen en gaan. Ik ben in de tussentijd bezig om informatie in te winnen om visum aan te vragen naar Iran. En wat hebben we geregeld… tickets voor de F1 op 25 en 26 november in Abu Dhabi! 😀 En onze Griekse vrienden (het garagestel uit Griekenland) komen ook! De bedoeling is, als we klaar zijn in Armenië, terug naar Georgië te gaan daar wat routes te rijden en dan via Turkije de grens over naar Iran (als we een visum krijgen). Wat tijd besteden in Iran en dan met de Ferry over naar de Verenigde Arabische Emiraten waar de F1 plaatsvindt. Maar eerst de brandstofpomp weer terug en inbouwen.

Rob haalt maandag 12 juni de pomp weer op in Gouda, diverse onderdelen zijn vervangen en de pomp is opnieuw afgesteld. We zijn benieuwd of het gaat werken. Maar eerst weer terug naar Armenië. De vlucht is deze keer met een tussenstop Wenen en komt Rob vroeg in de ochtend aan op woensdag 14 juni. Maar door vertraging in Amsterdam mist hij de aansluitende vlucht van Wenen naar Yerevan. Vanaf Wenen gaan er die nacht geen vluchten meer en Rob krijgt een overnachting in een hotel nabij het vliegveld. Zijn vlucht wordt omgeboekt naar de volgende avond en op donderdagochtend komt hij veilig op de camping aan. Veel tijd om innig te knuffelen is er niet, want de 24 bevroren frikandellen die hij in de koffer heeft zijn uiteraard ontdooit en probeer ik weer in te vriezen. We zien wel hoe ze smaken als we ze bereiden. De koffer open en het puilt uit van de spullen die Rob heeft meegenomen. De boel snel uitpakken en het belangrijkste is dat de pomp er ook gelukkig goed uitkomt. En als verrassing krijg is een stuk kaas "Old Amsterdam"🥰 Een dag eerder zijn overlandvrienden Vince en Pia gearriveerd op de camping en met hen nuttigen we een “Turks” ontbijt. Als zij vertrekken die dag, kan Rob eindelijk even gaan slapen.

Het is vrijdag 16 juni, Rob is redelijk uitgeslapen en we gaan de pomp weer terugzetten en kijken of de wagen wilt starten. Pomp inbouwen verloopt vrij vlot en de wagen start goed! Alleen het gaspedaal nog afstellen en de choke. De volgende dag gaat Rob aan de slag om de extra lampen aan te sluiten en starten we nogmaals de wagen nadat alles is afgesteld. Het lijkt erop dat alles het prima doet…. De lasser voor de dieseltank komt ook langs en met een half uurtje is de tank klaar en kunnen we weer onder de wagen plaatsen. We hebben ook nog een sensor gekocht die de temperatuur meet van de uitlaat. Deze wordt hierop gemonteerd en hebben we de lasser voor nodig. We staan nog wel even een paar dagen op de camping voordat we klaar zijn met alles en de wagen rijdend kunnen uitproberen.

Maar eerst vieren we vandaag de verjaardag van LOLA! En morgen is Rob aan de beurt…  GEFELICITEERD SCHATJES….🥰