Montenegro

Het is half oktober (de 15de) en we staan met de wagen op het strand in Ulcinj, Montenegro. Stralend blauwe lucht, 24 graden en de korte broek gaat weer aan. Met de blote voeten in het zand richting de zee, maar die is erg koud, dus dan maar lekker genieten van het zonnetje in een stoel met een koel drankje. We houden het de komende dagen wel uit…😊

Het is nu dinsdag 18 oktober en het was genieten van zon, zee en zand. We hebben nog wel op zaterdagavond de wagen verplaatst naar de parking van het strand. We stonden op het zand ter hoogte van de strandtenten, rekening houdend met de opkomende Vloed. Via google schema gezocht wanneer de tijden zijn van Eb en Vloed. De wagen is zwaar en voor de zekerheid staan we op rijplaten. Omstreeks 21.15 uur zou de zee op zijn hoogst moeten zijn. Maar als Rob rond 20.00 uur even checkt hoever het water is ziet hij dat de waterlijn nog steeds hetzelfde is dan toen we aankwamen. Wel is het rond de wagen wat natter. Dat zou kunnen betekenen dat het zand het water opzuigt en de wagen wellicht verder in het zand kan zakken. We willen het risico niet nemen en Rob start de wagen om op de parking, waar grind ligt, te parkeren. De schijnwerpers aan en rijden. Als we eenmaal op de parking staan komt er een dure wagen aanrijden, met een bezorgde man….. Hij is de eigenaar van een strandtent en kreeg melding via de camera´s dat er beweging en lichten zijn waargenomen. Hij vertrekt weer, als Rob hem verteld dat wij het waren, en wenst ons een fijne reis.

En die reis gaat verder, binnen een paar dagen, naar Albanië. Dan verlaten we het prachtige maar, naar ons idee, dure Montenegro. Alleen de dieselprijs is gunstig; 1,48 euro getankt op 6 oktober. (Inmiddels is de prijs gestegen naar 1,56 euro)

We tanken dus gelijk zodra we de grens over zijn. De grensovergang van Bosnië en Herzegovina naar Montenegro verloopt soepel en is gescheiden door middel van een brug die tot 12ton kan dragen. Dat zijn wij gelukkig `net` niet…. We rijden richting Pluzine waar we inkopen doen en overnachten. Onderweg daar naartoe door bergtunnels en een voorproefje van Montenegro met mooie uitzichten op de bergen en het Piva meer. Én in Pluzine spotten we een Magirus die nog steeds zijn werk doet!

Vrijdag 7 oktober: We gaan de route P14 rijden richting Zabljak. We wijken hierin nog iets af door een binnendoor weg te nemen. Het is mooi weer en we gaan door bergtunnels, smalle wegen, klimmen en dalen. MAAR WAT IS DIT EEN WAANZINNIG MOOIE ROUTE!! Echt kippenvel!  Ik maak foto´s, maar die geven niet de ervaring weer wat je met het blote oog ziet….. We zijn in het Durmitor National Park! Onderweg stoppen we bij een koffietentje die daar in het niets staat en betalen 12 euro! Voor 2 kopjes drab en een pot schapenkaas, maar wel `homemade`. De hoogste bergtop van het park is de 2.522 m hoge Bobotov Kuk. Er staan daar meerdere auto´s geparkeerd met mensen die een pad naar boven lopen. Wij slaan dit even over en vervolgen de weg.

We komen aan in Zabljak en parkeren op een camperplaats bij de ingang naar het zwarte meer, wat ook een bezienswaardigheid is. Het is ongeveer 1,5 uur lopen rond het meer. Laten we dan nu maar even sportief doen en we gaan de wandeling aan. De route is redelijk vlak, maar er zitten ook wat klim en daalpartijen in. Het water is blauw en niet zwart.😳 Als Rob de jongen vraagt, die de toegangstickets heeft verkocht, waarom het meer het `zwarte` meer heet, zegt hij dat bij een bepaalde lichtval achter een bepaalde boom het meer zwart kleurt…. 🤣

Als we net terug zijn bij de wagen komt er een man met een jongen aanlopen en vraagt of zijn zoon even binnen mag kijken. De jongen schijnt dit soort wagens prachtig te vinden en zich altijd af te vragen hoe het er uitziet. We laten hem binnen en met een glimlach komt hij weer naar buiten. Als Rob vraagt of hij achter het stuur wilt zitten, is hij helemaal het gelukkigste jongetje van de dag!

We rijden richting de stad Niksic waar een waterpunt is voor de tanks te vullen. Eenmaal getankt rijden we weer verder, want de stad trekt ons niet om te overnachten. In Dabojevici hebben we nog wat parkings gezien bij een Klooster. Via een smalle bochtige weg komen we uit bij het Ostrogklooster wat in de berg is gebouwd. Ondanks de bussen vol met toeristen (het is weekend) besluiten we hier te overnachten en kijken uit over een dal met aan de andere kant de berg waar het klooster op ons neerkijkt.

Zondag blijven we staan. We doen wat onderhoudsklussen. Rob spuit de stuurinrichting in met vet, want deze heeft veel te verwerken met alle bochten. Het lijkt of er wat lekt bij de brandstofpomp, maar ondanks het schoonmaken en nakijken kan hij niets vinden. Verder moeten de versnellingsbak nagekeken worden en de dieseltanks zijn nog een punt van aandacht. De wagen heeft wat onderhoud nodig en waarschijnlijk gaan we hiervoor kijken in Albanië (een adresje via het forum Allrad-LKW-Gemeinschaft). In Griekenland of Turkije, waar we willen "overwinteren" langs de kust, zoeken we een lasser voor de dieseltanks.

Nu we 2 dagen bij het Ostrogklooster staan komen we er (voor onszelf) niet omheen om de klim naar boven te maken en het klooster te bezichtigen. Om 8.15 uur zijn we er klaar voor en starten met de wandeling naar boven. Helaas zonder Lola, want honden mogen niet binnen de poort. Via een stenen en soms steile trap komen we boven aan om 9.00 uur. Het is gelukkig nog niet druk en we gaan door de poort. Het is een vereiste dat de benen en schouders bedekt zijn. Hoofddoek voor vrouwen wordt gewaardeerd. Uit respect kleden wij ons volgens deze norm en bedek ik mijn haar.

Na een klein uurtje hebben we het gezien en het doet ons niet veel. Maar er zijn duizenden pelgrims die de tocht, op blote voeten naar het klooster, maken om de Sint Basiliek van Ostrog (Sveti Vasilije Ostroški) te eren. Wij gaan terug via de asfaltweg... nog even op bezoek bij de lager gelegen Orthodoxe kerk... en zijn 11.00 uur weer bij de wagen. We genieten die middag van het zonnetje…. Want morgen is er regen voorspeld.

Dinsdag 11 oktober en vroeg wakker. Om half 6 wordt de bus die naast ons staat ingeladen met mensen voor vertrek naar hun volgende bestemming. Vandaag verlaten wij ook het Klooster en gaan we richting Kotor. De route P1 van Cetinjes naar Kotor staat als “Dangerous road” aangeschreven met vele haarspeldbochten en smalle passages. Succes Rob! 😉

Maar voordat we deze weg opgaan willen we nog een stuk binnendoor. De route volgend komen we een bord ´verboden voor 5,5ton´ tegen. Rob zijn gevoel zegt dat we het deze keer maar niet moeten doen en we zetten een andere route uit naar de P1 die over de snelweg gaat. Niets aan natuurlijk totdat we dan de P1 opgaan. Het eerste gedeelte is gewoon een tweebaansweg en we stoppen voor een lunch bij een restaurant met uitzicht op de baai van Kotor. Bij de parkeerplaats nog even aanspraak van een stel motorrijders en dan vervolgen we de “gevaarlijke” weg. Het is inderdaad soms krap met passerende auto´s, die heel angstig kijken omdat ze voorbij onze wagen moeten en in totaal zijn er 30 haarspelbochten. Maar al met al valt het erg mee en hebben we (lees Rob…) uitdagendere passages gehad.

In Kotor gaan we naar een betaalde parking waar je een prachtig uitzicht hebt over de baai die in de avond mooi is verlicht. Het is een heerlijke avond met bier, wijn en pizza! Kotor is ook een populaire plaats voor cruiseschepen en in de ochtend van 12 oktober meren er 2 aan. Halverwege de dag wandelen we door het oude stadscentrum. Nemen plaats bij een koffietentje en aanschouwen de groepjes mensen die duidelijk van de cruiseschepen zijn. Aan de rand van het stadscentrum zijn verschillende brandweerkorpsen aan het oefenen met reddingswerk, wat uiteraard een hoop bekijks oplevert. Er zijn ook veel katten, waar de stad om bekend is, en er is zelf een kattenstraatje. Lo heeft er niet veel mee….. Is niet echt een kattenhond….

Die middag gaan we richting een andere havenstad: Tivat. Deze stad schijnt `het Monaco` van Montenegro te zijn. Via een smalle weg met veel verkeer (eerlijk gezegd vond ik deze weg spannender dan de P1) komen we daar aan. Wel even zoeken naar een parkeerplaats waar we ook kunnen overnachten, maar we vinden er 1 naast een sportbaan en een verlaten hotel. Het is ongeveer 20 minuten lopen naar de haven waar de meest dure boten liggen. Wandelend langs het Maritiem Museum ligt de gerestaureerde Joegoslavische onderzeeër P-821 Heroj op het terrein waar we een kijkje nemen.

We lopen over de promenade met luxe hotels en winkels. Er ligt een heel apart schip in de haven die we even googelen. Het blijkt de `Olivia O` te zijn van 88,5 meter lang en gekocht is door een steenrijke man die er 200 miljoen dollar voor heeft betaald. Tja…. Wij eenvoudige mensen bestellen een Mojito en dineren met uitzicht op de zee. We voelen ons rijk, gelukkig en dankbaar dat we dit kunnen doen. 😊

Donderdag is een Off Day voor mij. Slecht geslapen en voel me niet lekker. We blijven nog een dag/nacht staan en vervolgen onze weg op vrijdag 14 oktober richting Budva, waar ook een oud stadsgedeelte is. Het is 25 kilometer rijden en dan zijn we op een openbare parking nabij het strand en een pad wat naar de oude stad loopt. De parking voldoet om te overnachten en in de middag lopen we naar het stadje langs vervallen strandtenten en pandjes. Het ziet er armoedig uit, terwijl op de achtergrond de hotels en appartementen in aanbouw zijn. En Arbo voorschriften kennen ze hier niet…. De werklui staan op torenhoge steigers zonder enige bescherming.

De oude stad heeft nauwe straatjes met alleen maar souvenirwinkels. Het trekt ons niet echt…. Wat onze aandacht trekt is een English Pub waar we uiteraard een biertje nemen. Maar ook hier zijn er katten in overvloed, en in het steegje wil er perse een kat langs Lola die elke keer in de riem hangt als de kat er langs wilt. Niet echt rustig even van je biertje genieten. 😳

In de avond, als we in de wagen zitten, komt er een man langs. Rob gaat naar buiten en het blijkt iemand te zijn die 20 euro wilt hebben voor de overnachting. De man zegt dat hij van de bewaking is en heeft een vage ID bij hem. Rob blijft vriendelijk en zegt dat we niet zomaar geld gaan geven. “Kom maar met de politie of dit een betaalde parking is en dan praten we verder” zegt Rob. De man geeft het op en zegt dat we de nacht gratis mogen staan….

We gaan vandaag richting de stad Ulcinj om geld te wisselen voor Albanië en gooien de dieseltanks vol. Voor de grensovergang schijnt er nog een parking te zijn waar je water kan tanken en overnachten. Woensdagochtend de 19de zullen we dan onze weg vervolgen en de grens passeren.

We zijn benieuwd hoe we het land Albanië gaan ervaren.😊