Afscheid

Na een verblijf van ruim een maand nemen we afscheid van Sandra en Marty en laten we de camping achter ons op 10 juli. De afgelopen weken zijn we bezig geweest met wat klussen aan de wagen (roestplekken motorkap en cabineraam zat los in de deur), is de lasser langs geweest om de temperatuursensor op de uitlaat te lassen en hebben we de aircoman langs laten komen om de airco na te laten kijken. Rob vermoeden al dat het gas wat er in hoort te zitten er niet meer was en zijn vermoeden wordt bevestigd. Een koppeling is wat losgeraakt en daar is het gas door ontsnapt en werkte de airco niet meer naar behoren. En de airco was wel nodig met overdag een graadje of 36…. Gelukkig is er een zwembad om af te koelen.😉

Bij de afwezigheid van Marty, helpt Rob Sandra met het zoeken naar een motornummer die een klant nodig heeft voor een Carnet de Passage en plaatst nieuwe accu’s bij een Steyr en start deze om vervolgens een stukje voor en achteruit te rijden. Ik help hier en daar wat met de puppy’s en mag de potten met limonade compote op zijn kop zetten.😁

Op vrijdag 23 juni vullen we het aanvraagformulier in voor visum Iran en sturen deze door naar TAP Persia, een bureau wat visumaanvragen behandeld en doorstuurt naar het Ministerie van Buitenlandse zaken. Als die hun goedkeuring geven krijgen we een autorisatiecode waarmee we naar de Ambassade kunnen om ons visum af te halen. We hebben voor 82 dagen aangevraagd met ongeveer de startdatum begin september en moeten een routebeschrijving insturen waar we elke dag verblijven. Spannend of we het visum krijgen, we horen op de camping veel mensen die afgewezen zijn. Of het zo moet zijn komt er een campergroep met Iraniërs en krijgen we telefoonnummers van 2 mannen. Eentje is bevriend met iemand van het Ministerie, dus als het niet lukt mogen we hem bellen. Maar het is gelukkig niet nodig want een paar dagen geleden krijgen we bericht dat we beide het visum kunnen afhalen bij de Ambassade in Tbilisi, Georgië. We zijn super blij, want nu kunnen we de weg vervolgen door Iran om met de ferry over te gaan naar de Verenigde Arabische Emiraten om een feestje te vieren met Max Verstappen.😀

Op de camping ontmoeten we ook een aantal Nederlandse stellen waarmee het erg gezellig is, maar ook van hen nemen we weer afscheid. Het was een gezellige tijd en waarschijnlijk gaan we nog wel even langs 3Gs voordat we definitief Armenië uit gaan.

Nadat we weggaan bij de camping rijden we richting Yerevan om inkopen te doen. Het is een groot shopping centrum met een supermarkt erin. We dwalen een paar uurtjes rond met de wetenschap dat Lola heerlijk in de wagen ligt met de airco aan. Omdat het inmiddels einde dag is besluiten we op de parking van het winkelcentrum te blijven staan. De volgende dag gaan we naar het Genocide Memorial Complex en lopen in stilte door het museum waar de gruwelijkheden in beeld zijn gebracht en lopen we naar het monument waar de herdenkingen plaatsvinden. Daarna rijden we verder door Yerevan en parkeren we bij Mother Armenia om daar een nacht te verblijven. Het is overdag warm en gaan begin van de avond met Lola aan de wandel naar de Cascade van Yerevan. Halverwege alle trappen gaan we weer terug en nemen nog een biertje op een terras. Bij de parking aangekomen zijn we volledig ingebouwd met auto´s. Gelukkig dat we niet van plan waren om weg te gaan. Rond middernacht is de parking weer leeg.

De volgende ochtend horen we om half 7 al de eerste auto´s komen. We besluiten om hier maar weg te rijden en naar een grotere parkeerplaats te gaan 100 meter verderop voordat ze ons vastzetten. Zo kunnen we op ons gemak ontbijten. Als Rob de wagen neerzet op de parking komen er gelijk 3 mannen op hem af. Aangezien we geen Armeens of Russisch spreken en zij geen Nederlands, Engels of Duits, komt Google translate weer van pas. Maar als Rob de vertaalde tekst leest is er een HUH?? momentje. Er staat “Can you blow up your car” HUH?? 😳Rob geeft aan dat deze vertaling waarschijnlijk niet klopt en hen niet begrijpt. Dan wijzen ze naar de band en doen pstpst….. Ooohhh ze hebben lucht nodig om een band van hun auto op te pompen. Dat is geen probleem!

Na het ontbijt gaan we richting een plek waar we hebben afgesproken met Stefan en Anne, het vliegstel wat we in Tbilisi hebben ontmoet. Zij zijn nu bijna 6 weken onderweg en stallen de wagen bij Sandra en Marty totdat ze weer verder gaan reizen. Wij arriveren daar in de middag en even later horen wij hen aankomen met de Unimog. Het is een plek langs een vrij rustige weg die naar een dorp gaat en het uitzicht is prachtig. De temperatuur is overdag goed met 25 graden en wat wind, maar in de avond als de zon verdwenen is wordt het erg koud. We genieten van een BBQ en met het vuurtje houden we het nog even uit, maar dan wordt het toch echt tijd om naar binnen te gaan.

In de ochtend schijnt het zonnetje volop en ontbijten we met zijn allen lekker buiten. We besluiten om nog een dagje te blijven staan en hebben een gezellige dag. Morgen 14 juli nemen we dan afscheid van elkaar en gaan wij naar het stadje Gyumri en vervolgen Stefan en Anne hun weg naar camping 3Gs.