Welcome in Iran!

Maar voordat we welkom worden geheten in Iran zijn we nog een dagje in Armenië.

De nacht van 8 op 9 september is Rob ziek. Koorts en overgeven. We blijven nog een dagje staan in Armenië zodat Rob uit kan rusten van de gebroken nacht. Eind van de middag voelt hij zich wat beter en besluiten we om zondag 10 september de grensovergangen te doen.

We nemen afscheid van Stefan en Anna en stoppen zo een 10 kilometer voor de grens om alle papieren te verzamelen en om te kleden voor grensovergang Iran. Bij de grensovergang van Armenië staat niets aangegeven. Zoek het maar uit naar welk loket je moet voor afstempelen paspoort en check wagen. Uiteindelijk gelukt en door naar Iran.😊

Van Armenië ga je een brug over die naar de grens van Iran gaat. Op de brug moet je de wagen parkeren en daar is ons eerste “Welcome in Iran!”. Naar loket paspoort en visum check en dan wordt de wagen nagekeken en is de vraag of we alcohol bij ons hebben. Gelukkig hadden we Stefan en Anna om ons te helpen de voorraad op te maken🤣, dus het antwoordt is nee. Dan Rob naar een loket waar het kenteken in het “grote” boek wordt opgeschreven en krijgt hij nog wat tips om te zien in Iran. Volgende loket is voor stempel Carnet de Passage (CDP) en na enige tijd rijden we door naar de uitgang, waar de laatste check is. Alleen gaat daar de slagboom niet open omdat we nog een loket vergeten zijn voor registratie CDP. Alles staat ook zo lekker aangegeven en duidelijk uitgelegd…. Rob weer terug en dan gaat de slagboom open. Alles bij elkaar heeft ongeveer 2 uur geduurd.

Welcome in Iran!

Kleding
Mannen: lange broek en shirt met lange mouw of kort. Geen mouwloos shirt en korte broek!
Vrouwen: Hoofddoek, lange broek of rok en daaroverheen een lang shirt of jas tot over de billen met lange of 3/4 mouw. Het is namelijk niet gepast om te veel vrouwelijke vormen te laten zien.

Geld
Buitenlandse bankpassen zijn niet te gebruiken in Iran.🤔 Dus Euro´s wisselen voor Rials. 1 Euro is ongeveer 500.000 rial. Je begrijpt dus dat je een gigantisch pak geld hebt om betalingen te doen als je 100 euro wisselt. De prijzen worden hier in Toman genoemd wat Rial is zonder een extra 0. Dus 100.000 Toman is 1.000.000 Rial is 2 Euro. Volg je het nog…. 😁Gelukkig hebben wij een Iraanse creditcard kunnen regelen waarmee we betalingen kunnen doen. Superhandig, zelfs de kraampjes langs de weg hebben een pinautomaat en je laat gewoon je pincode zien, want sommige pinkastjes hebben Arabische cijfers en dat kunnen we niet lezen. Het is trouwens ook heel gewoon dat je hier je pincode schreeuwt als je iets afrekent hebben we gemerkt. Het cash geld houden we voor de diesel af te rekenen, want dat is ook nog een dingetje….

Diesel
Er is genoeg alleen je krijgt het niet! 😳Inwoners van Iran hebben een kaart waarmee ze benzine of diesel kunnen tanken en daar zit een limiet aan verbonden. Ze krijgen 60 liter van de overheid en alles wat ze meer tanken betalen ze belasting over. De dieselkaart krijg je als toerist niet. Dus hoe kom je aan diesel? Je rijdt naar een pompstation en vraagt aan de pompbediende of je hun kaart mag gebruiken. Of je vraagt het aan een vrachtwagenchauffeur. De eerste keer dat we tanken krijgen we van de pompbediende 100 liter en daarvoor betalen we € 1,20. Nee niet per liter maar voor 100 liter! Daarna wordt het moeilijker. Een aantal keren krijgen we niets of vragen ze hele hoge prijzen. Dan weer eens 60 liter en een keer via een chauffeur 60 liter die wij niet hoeven te betalen. 😊 Welcome in Iran! Het is onzeker wanneer je diesel krijgt dus moeten we de tanks vol zien te houden omdat de afstanden hier lang zijn. Gelukkig hebben we de tanks tot nu toe vol en proberen na 60 liter te hebben verreden weer aan te vullen. Vandaag, 23 september, is het weer gelukt om 100 liter te tanken voor € 1,20!

Verkeer en wegen
De wegen zijn erg goed, op de steeds terugkerende drempels na… Alles is bijna strak geasfalteerd met hier en daar een paar uitzonderingen. Brede wegen zonder lijnen, zodat je zelf kan beslissen waar je rijdt. En als er wel lijnen zijn, dan beslis je ook zelf waar je rijdt.😁 En spiegels gebruiken doen ze bijna niet aan. Tot een meter vooruit kijken en als je van baan wisselt moet degene achter je maar kijken hoe die het doet. Het is chaotisch zonder enige verkeersregels. Waar rechts voorrang heeft rijdt links door.😳 Als je in de truck zit is het nog overzichtelijk, maar Rob moet vaak zijn toeter gebruiken omdat ze voorlangs schieten of wegrijden van de kant zonder te kijken. Maar als je in een personenwagen zit, en je ziet de wagens vlak langs gaan, dan zit je toch niet zo lekker. We gebruiken “Snapp!” wat de Uber is in Iran om de steden in te gaan. Truck geparkeerd net aan de rand van de stad en voor 0,50 eurocent ben je in het centrum. Soms wil de chauffeur niet eens het geld aannemen omdat we toerist zijn… HUH?

De mensen
Overweldigend, gastvrij, nieuwsgierig, goedlachs, lief en ontzettend aardig.🥰De eerste overnachting op een parking komt er gelijk een gezin naar ons toe met Lavash en kip kebab en heet ons "Welcome in Iran!" Iedereen is nieuwsgierig waar we vandaan komen, waarom we in Iran zijn en/of ze in de wagen mogen kijken. De 2de dag ontmoeten we Erfan die ons helpt met diverse zaken en ons rondleidt in zijn stad Khoy. Onderweg worden we aangesproken door velen mensen, die ons verwelkomen en blij zijn ons te zien. Zelfs de politie stopt even als we op de parking staan om een praatje te maken en nieuwsgierig een blik naar binnen werpen. We worden bij Erfan zijn familie uitgenodigd en moeders maakt een heerlijke lunch voor ons. Op een avond wordt er op de deur geklopt van de wagen en Rob moet even mee omdat vader en zoon hem hun Barbershop wilt laten zien. Rob wordt gratis geknipt en geschoren en daarna wordt ik opgehaald omdat we daar kip kebab krijgen. En de Iranese houden van kamperen.😁Het is vakantieperiode en op een parking waar we staan, worden de tentjes opgezet. Velen ontmoetingen vinden daar plaats en iedereen komt wel met wat lekkers, thee, fruit, zonnepitten, brood, kebab. We worden door gezinnen uitgenodigd om naar hun stad en huis te komen als we in de buurt zijn. WhatsApp nummers worden uitgewisseld en iedereen wil met ons en Lola op de foto. De jongeren spreken goed Engels wat het communiceren makkelijker maakt.😊

Lola
De meeste mensen zijn bang voor haar. Honden worden ook als onhygiënisch gezien, maar toch trekt ze ook heel veel mensen aan. Vooral kinderen en jongeren willen haar aandacht als ze bij de wagen ligt. Door continue te fluiten, te roepen of zelfs met steentjes of takken te gooien. Dit maakt het wel wat moeilijk om haar buiten te laten liggen en blijft ze in de wagen als we op pad gaan en is ze binnen als wij ook binnen zijn. Toch zijn er ook een aantal die het aandurven om haar te aaien en met haar op de foto te gaan. Ook wel verdrietig om te zien hoeveel aandacht ze schenken aan Lola terwijl de straathonden als oud vuil worden behandeld, erg bang zijn en er slecht uitzien.😢

Gezien
Watervalletje, Colorful Mountains Video, Kandovan grotwoningen, in Khoy een bazaar, park, kleine straatjes, de oudste moskee en de Khajoo bridge. Het grootse zoutmeer in Urmia (video), Tabriz met de oudste maar hele mooie bazaar, in Ardabil het heiligdom van sjeik Safi al-Din en bijbehorende museum. Ook in Ardabil neemt de parkwachter Rob mee naar een Marine complex in aanbouw wat de vorm van een schip heeft en waar hij een kijkje mag nemen, maar geen foto´s. Naar de Glass Bridge in Hir en gegeten bij verschillende eettentjes waar Rob zijn eerste biertje heeft gedronken... 0% met een perziksmaakje… Hmmm lekker…🤭

Truck
Enthousiaste mensen langs de weg, vele👍. Foto´s worden gemaakt en nieuwsgierig hoe het er van binnen uitziet. Geïnteresseerd in de techniek en gesprekken van man tot man. De wagen rijdt goed op de Iraanse diesel. Zelfs beter vindt Rob. Even een klein probleempje verholpen toen het slangetje tussen het luchtfilter en de luchtcompressor gescheurd was en een autootje geholpen uit het zand (video).😁

Wij
We krijgen best wat te verwerken, de mensen die zo vrijgevig zijn dat je er stil van wordt. Nog geen dag geleden komt een jong stel terug, waarmee we gesproken hebben en even binnen heeft gekeken, met 10 broden! Hoe dan?? Een jongetje die met zijn familie in een eettentje zit, en wij daar ook, naar Rob stapt om te zeggen dat zijn wens is uitgekomen om iemand van buiten Iran te ontmoeten en wilt betalen voor ons eten. 😳 (natuurlijk niet laten betalen) De hele familie mee naar de truck, waar hij trots poseert met Rob voor de wagen. We worden zo vriendelijk ontvangen, maar het vergt ook heel veel aandacht en is vermoeiend. Soms gewoon een plek zoeken om even alleen te zijn en Lola los kan lopen.

Tot nu toe voelen we ons meer dan welkom in Iran, prachtig landschap met mooie mensen. Hun moto is “Wij zijn gast in Iran en Iraanse mensen moeten voor hun gasten zorgen”.

Welcome in Iran!

(foto´s en meer video´s volgen later ivm internetverbinding)