Steden bezoeken en bezienswaardigheden

Woensdag 18 oktober vertrekken we richting de stad Shiraz. Het is ongeveer 400 kilometer, dus het wordt aardig wat uurtjes rijden. Onderweg proberen we weer diesel te krijgen en het lukt om 3 keer te tanken via vrachtwagenchauffeurs, die er overigens geen geld voor vragen. Van de tankstations krijgen we dit keer niets. 😳 De laatste chauffeur woont in Shiraz en nodigt ons uit om bij hem en zijn familie te komen eten. We bedanken netjes 3x (Tarof), maar hij geeft niet op. We sturen hem een berichtje als we op de parking staan in de stad en geven aan anders de 19e langs te komen omdat we een beetje brak zijn van de lange dag. Om 19:30 uur komt hij aanrijden met zijn vrouw, dochter en eten. Zoals gebruikelijk eten we dit op zittend op een kleedje op straat. 😊 We nemen afscheid van deze aardige chauffeur en zijn familie.

De 19e hebben we een rustige start en met de “Snapp” taxi gaan we ´s middags de stad in om 2 moskeeën te bezoeken waarbij ik een Chador aan moet bij 1 van de moskeeën. We wandelen wat rond, eten een broodje en bij een dierenwinkel halen we nog wat voer voor Lola en dan naar huis.

Vrijdag 20 oktober rijden we naar een Historische Site, Persepolis. We hebben van diverse reizigers al gehoord dat je vroeg in de ochtend moet gaan voordat de bussen met toeristen komen. We overnachten daarom dichtbij de site om zo de volgende ochtend om 8.00 uur binnen te gaan. Nog langs een tankstation daar in de buurt, maar ook deze wilt geen diesel geven. Een vrachtwagenchauffeur geeft aan 80 liter te willen overhevelen, maar dit moet bij een parking uit het zicht van de camera’s van het tankstation. 😁

08.00 uur! We zijn binnen en wandelen over het terrein van Persepolis. Anderhalf uur later hebben we het gezien en zijn we op tijd voor de stroom toeristen die al uit de bussen stappen. We gaan naar de volgende stad, Yazd. Onderweg passeren auto´s die gebaren maken, maar in de eerste instantie hebben we niet in de gaten dat ze deze keer niet zwaaien uit beleefdheid, maar er iets aan de hand is. 🤔 Rob zet de wagen aan de kant en kijkt onder de wagen en ziet dan ineens dat onze rijplaten weg zijn…. De steunen zijn afgebroken. 😳 Op dat moment stopt er een chauffeur die aangeeft dat de rijplaten een paar kilometer terug liggen en dat ze het pakket langs de kant hebben gelegd. Rob keert de wagen op de snelweg en tegen het verkeer in (zoals gebruikelijk is in Iran) rijden we terug. In de verte zien we een wagen stilstaan met wat mensen erbij. Het is een politieman die toevallig in de buurt was en een landbouwwerker die het heeft zien gebeuren. Rob zet het pakket met rijplaten vast met sjorbanden en we vervolgen onze weg.

Zondagmiddag 22 oktober komen we aan in Yazd. We parkeren bij een parkje voor overnachting en waar Lola haar behoefte kan doen. Maar als ik in het park loop, zie ik al in mijn ooghoeken een man in uniform aan komen lopen. In dit park mogen geen honden komen en we worden weggestuurd. 😢 We verhuizen naar een ander park waar honden wel mogen komen en parkeren de wagen langs de kant van de weg.

Yazd is een van de oudste steden van Iran en staat sinds 2017 op de Unesco-Werelderfgoedlijst. We lopen door de steegjes van de oude stad, bezoeken een moskee waarbij wederom een chador wordt overhandigd en ik ingepakt wordt. We nemen een kijkje bij de Alexander Prison en eten bij een eetcafé waar we een alcoholvrij drankje nuttigen.😁

De volgende dag rijden we naar het Guesthouse van Mohammed, Tak Taku! Met Mohammed hebben we sinds binnenkomst in Iran contact via Facebook. Hij biedt gasten een kamer aan om in te verblijven en Overlanders kunnen daar met hun wagen staan en van de faciliteiten gebruik maken. We zijn wat te groot om op de binnenplaats te parkeren en zetten de wagen in een steegje naast het Guesthouse. We verblijven daar 2 nachten en maken in de ochtend gebruik van een lekker ontbijtje. 😊 Verder doen we wat schoonmaakklussen en wandelen we naar een bergtop. Mohammed is ook bezig met de overheid om het makkelijker te maken voor toeristen om naar Iran te komen. Gezien de diesel een pijnpunt is in Iran voor toeristen, vraagt hij Rob om een interview te geven zodat hij hiermee naar de overheid kan om het voor te leggen.

We nemen afscheid van Mohammed en gaan naar de laatste stad, Isfahan. We staan op een rustige parking net buiten de stad waar we in de middag met de Snapp de stad in gaan. We hebben inmiddels ook contact met Vincent en Kirstin, uit Nederland, die enkele weken geleden met hun Unimog Iran zijn binnengegaan. Zij zijn ook in Isfahan aangekomen en we komen elkaar tegen op 1 van de pleinen. Lopend naar het plein zijn we een patatkraam tegengekomen die “Belgische” patat verkoopt. Met zijn allen daarheen! 🤣

In Isfahan is Brothers Overlanding gevestigd die we ook via Facebook kennen en een workshop heeft voor reparaties uit te voeren aan allerlei soorten wagens en motoren. Op zaterdag hebben wij afgesproken om de steunen voor de rijplaten opnieuw te lassen en extra te verstevigen en nog wat laswerk aan de steun van de uitlaat. Verder wordt de motorolie ververst en Rob scoort in het winkeltje ernaast een toeter. Na een lange dag en een fotosessie nemen we afscheid.

We zijn klaar om richting de grens te vertrekken naar Irak. De bedoeling was eerst om met de ferry van Iran (Bandar Abbas) over te gaan naar Dubai, maar na informatie van diverse bronnen te hebben verkregen laten we dat zitten en gaan we over land. Er gaat geen ferry waar de wagen en passagiers op kunnen. De wagen gaat op een cargoschip en passagiers met een andere ferry, waar geen honden op mogen. 🤔 Dat gaat hem dus niet worden.

We hebben de route uitgezet naar Irak wat ongeveer 600 kilometer is en we willen de grens op zondag 5 november vroeg in de ochtend over. Het is ongeveer 80 kilometer rijden naar de volgende grens met Koeweit, dus met een dag moet het haalbaar zijn. Dan door naar Saoedi Arabië (SA) en de Emiraten in. De hond kan een uitdaging worden om de grenzen te passeren in verband met allerlei permits. We zullen zien hoever we komen….😊

Eerst nog wat kilometers in Iran afleggen. We overnachten onderweg bij een wetland, wat prachtig is. Een boer die een paar kilometer verderop woont komt langs om ons brood en verse melk te brengen. Hij nodigt ons uit om zijn boerderij te bezichtigen. Als dank kunnen wij dit niet weigeren en gaan de volgende dag langs en lopen op het terrein tussen de fruitbomen door, waar de koeien, kippen, eenden en kalkoenen lopen. We krijgen thee en bij weggaan 2 kisten met appels. 😳 Toch maar eens het recept opzoeken om appelmoes te maken!

De volgende overnachting is ook een mooi plekje bij een stuwmeer en dan rijden we verder naar een overnachtingsplek waar we nog een laatste bezienswaardigheid hebben, de historische site Kul Farah. Daar ontmoeten we Laura en Chris die samen al 15 jaar onderweg zijn in hun bus. Hij is van Duitse afkomst en reist al meer dan 26 jaar over de hele wereld en zij is Italiaans, heeft een groot deel van haar leven in Sidney gewoond en tour guide geweest in diverse werelddelen. Een bereist stel waar we gezellig mee kunnen kletsen. 😊

Vanmorgen afscheid genomen van Laura en Chris en gegevens uitgewisseld, want zij gaan ook door Irak, Koeweit, SA en richting de Emiraten en Oman om daar de winter door te brengen. Wie weet kunnen we samen kerst of Oud&Nieuw vieren. 😁

Nog 3 dagen in Iran en dan gaan we dit indrukwekkende gastvrije land verlaten. Kan het hoofddoekje afblijven en hopen we voor de mensen hier een toekomst in vrijheid!