Puppets on a string!

We worden momenteel “geleefd” in Iran. Iedereen trekt aan ons! Op de foto met allerlei mensen, video´s worden gemaakt waarin ze willen dat we bepaalde dingen zeggen of doen. Alles voor Instagram!😁 En ze zijn geïnteresseerd in ons, wat voor werk hebben we gedaan en waarom we aan het reizen zijn, hoe oud zijn jullie, hoelang zijn we samen, kinderen? Zij vertellen ook over hun leven, wat soms diepe indruk maakt en mentaal veel van je vergt.😢

De afgelopen dagen zijn we bij diverse families geweest die ons spontaan uitnodigen bij hun thuis, of die we eerder hebben ontmoet en ons uitgenodigd hebben om langs te komen als we hun stad bezoeken. Iedereen is nieuwsgierig naar die “buitenlanders” die daar ineens in hun land zijn en bieden van alles aan. Dat heeft ook te maken met hun cultuur. We hebben hier te maken met Tarof: Perzische beleefdheid!😳

Wat is Tarof

Tarof is een teken van beleefdheid onder Iraniërs. Mensen zeggen iets om hun respect te tonen, terwijl ze het niet echt menen. Wat is de juiste reactie op Tarof? Als iemand je iets aanbiedt, bijvoorbeeld thee, dan zeg je eerst nee ook al wil je het wel. Je moet in totaal 3x nee zeggen voordat je zeker weet dat degene het echt meent. Voor de 4de keer kan je het aannemen. Hetzelfde geldt voor als je met personen voor een doorgang staat. Ze blijven dan zeggen, ga jij maar eerst, nee ga jij maar, nee alsjeblieft jij eerst…. En zo verder. Daarbij opgemerkt dat Tarof in het verkeer even vergeten wordt door de Iraniërs.🤣

Deze “beleefdheid” staat lijnrecht tegenover onze cultuur waarin we gewoon zeggen wat we bedoelen en iets weigeren als onbeleefd zien. Wil je thee? Nee! Misschien zeg je nog een keer, weet je het zeker? Maar dan is het klaar. Als iemand zegt, ga jij maar voor, dan doen we dat gelijk. Duidelijkheid en directheid dat is in Iran even anders.

Maar voordat we bij diverse families langsgaan, rijden we langs de kust van de Kaspische Zee om op verschillende plekken te overnachten bij of op het strand.

Onze eerste stop bij het strand. Na een rustige overnachting komt ´s ochtends de politie even kijken, paspoortcontrole en Rob praat wat met ze. Daarna vertrekken we, om 100 kilometer verderop te parkeren op een parking nabij een appartementencomplex met uitzicht op zee. Daar krijgen we ook te maken met Tarof als iemand van het complex ons een slaapplek aanbiedt in zijn appartement. We bedanken en dan vertrekt hij om later weer terug te komen en ons uit te nodigen om zijn familie te ontmoeten. Familie nr. 1

De volgende dag vinden we een plek op het strand. Even wat verder weg van de mensen zodat we een heerlijk relaxdagje hebben en onze wekelijkse schoonmaakklusjes kunnen doen. Op nog een autootje slepen uit het zand na is het een rustige dag.😊

Na een dagje op het strand waar Lola even lekker los heeft kunnen lopen vertrekken we richting de stad Sari waar we afgesproken hebben met familie nr. 2. Onderweg daarnaartoe worden we op de snelweg gewenkt om te stoppen door een auto. Het blijkt Ebie te zijn die we met zijn familie ontmoet hebben op Camping 3Gs in Armenië. Daar gaan we dus ook heen. Familie nr. 3

We gaan verder naar Semnan, waar de volgende familie op ons wacht, familie nr. 4. We hebben een locatie doorgekregen in het plaatsje Shahmirzad waar we ze gaan ontmoeten. We overnachten een paar kilometer er vandaan op een parking. Tegen middernacht komt politie langs, paspoortcontrole en het is niet veilig…. Rob geeft aan dat we een Rottweiler hebben en een “Amsterdamse Pitbull”, dus maken we ons geen zorgen. We maken ons meer zorgen om 1 van de politiemannen die wat wankel op zijn benen staat…. Alcohol Big Problem🤭

Familie nr. 1 (25 september)

Tina en haar vader komen naar de wagen. Tina spreekt Engels en we worden uitgenodigd om te komen eten (Tarof). Maar ik heb net het eten klaar, dus bedanken we. Ze blijven volhouden, dus na 3 keer nee gezegd te hebben komen we tot een deal om dan een kop koffie te doen in het appartementencomplex waar ze wonen. Tina komt ons na een half uurtje ophalen en maken eerst een wandeling door de tuin voordat we naar binnen gaan. Daar is de eerste fotosessie met Tina. Dan naar het appartement en worden we vriendelijk ontvangen door papa en mama. Koffie op het balkon, fruit en zoetigheden erbij. Ik krijg een bakje met ongekookte rijst aangeboden en een zakje met saffraan (Tarof). Weer hetzelfde riedeltje en het is gemeend en echt bedoelt om aan te nemen. Opa woont in de kamer ernaast, die ons ook graag wilt zien. En Opa spreekt goed Engels, is bodybuilder geweest en een beroemd acteur. Zeg maar de Schwarzenegger van Iran met zijn eigen Instagram account.😁 Na nog een fotosessie bij Tina thuis vertrekken we weer naar de wagen. De volgende ochtend komt papa nog even langs om gedag te zeggen en/of we nog wat nodig hebben (Tarof).

Familie nr. 2 (28 september)

Locatie doorgekregen van hun woning in de stad Sari. We parkeren om een uur of 2 in de straat, maar het is niet echt een plek om te overnachten en Lola uit te laten. We worden ontvangen door Melika, de dochter die de enige is die Engels spreekt en dus continue de vertaling moet doen voor de familieleden, papa, mama en broer. We krijgen limonade voorgezet, fruit, cake en zoetigheden. We laten het Tarof voor wat het is omdat het er al staat. We vragen toch aan Melika hoe het nou zit met het hele Tarof gedoe. Ze geeft toe dat het erg verwarrend is en hun er niet de hele tijd aan doen. Het blijft de situatie een beetje aankijken. Dan is de vraag, “Wat willen jullie doen?” We hebben geen idee😳 Wij zijn uitgenodigd, dus jullie mogen het zeggen. Hele discussie in het Perzisch (Farsi).

Omdat papa trucker is geweest vraagt Rob of hij misschien ergens een toeter kan regelen. Nu we onze toeter regelmatig moeten gebruiken in het verkeer, willen we een zwaarder geluid hebben. Nou we hebben dus iets om te gaan doen. Melika mee met ons in de wagen en de rest van het gezin gaat in hun eigen wagen en rijdt voor. We rijden naar een garage, maar dat gaat het niet worden. Dan rijden we door naar hun buitenhuis waar papa nog wel ergens een toeter heeft liggen. Hun buitenhuis is naast het huis van een andere familie. Papa zijn broer met vrouw (Ayda) en 2 dochters wonen daar. Naar binnen en thee met weer allerlei zoetigheden. Papa zijn broer is ook trucker en rijdt nog steeds. Rob vraagt aan hem of hij een tankstation weet waar we de diesel kunnen aanvullen. En ja, dat gaan ze regelen. Melika en de 2 dochters van Ayda bij ons in de wagen en met de hele stoet naar het tankstation. Ze krijgen het voor elkaar dat we 100 liter kunnen tanken. Toch weer lekker😊 Met zijn allen naar huis Melika en thee, fruit en noten komen op tafel. Om 22.30 uur gaan we warm eten, wat erg lekker is, en met een volle maag gaan we weg om naar een nabij gelegen park te rijden waar we met Lola kunnen lopen en overnachten.

De volgende dag, op vrijdag 29 september, gaan we naar de jungle (het Amsterdamse bos). Melika komt met haar ouders, broer en nog een nicht naar het park om ons daar op te halen. Melika weer voor in de wagen, zodat ze aanwijzingen kan geven waar we heen moeten, mochten we papa in de auto voor kwijt raken. De andere familie met mama Ayda komen ook naar de jungle en later ook nog de zuster van mama Melika met man en dochter om kennis te maken met ons. We hebben een echte Iraanse dag. Kleedjes op de grond, volop eten waarbij kipsjasliek op een eigen gemaakt vuurtje natuurlijk niet kan ontbreken. Wij doen ons bijdrage om de hangmatten op te hangen en de badmintonset maar eens uit de kast te halen, waar dankbaar gebruik van wordt gemaakt. Het is een erg ontspannen en gezellige middag.👍

Mama Ayda heeft een Instagram account waar ze filmpjes opzet die te maken hebben met eten koken in de natuur. Ook vandaag neemt ze 2 filmpjes op waarbij ik (en Rob) in 1 van de filmpjes mee mogen doen. Diverse jurken krijg ik aan, waarbij er gelachen wordt als 1 van de jurken erg moeilijk over mijn borstpartij gaat.🤣 Uiteindelijk ben ik in een jurk gehesen met bijpassend hoofdbedekking om deel te nemen in de film. Eerst wordt er voorgedaan wat ik moet doen en dan… Take 1! Ben je benieuwd naar het eindresultaat.... ga dan naar het Instagram account van ayda_everyday_life. Begin van de avond nemen we afscheid van de hele familie om vervolgens naar onze slaapplek in het park te rijden. En verdorie, we zijn de toeter vergeten mee te nemen.

Familie nr. 3 (30 september)

Afgesproken bij Ebie zijn huis waar hij met zijn vrouw, dochter en zoontje woont. In dit gezin spreken de kinderen een heel klein beetje Engels, dus gaat veel via Google Translate. Als we parkeren bij het huis om een uur of 3 gaan we met hem en zijn vrouw de auto in en rijden naar een hoger gelegen gedeelte waar we uitzicht hebben over de stad Sari. Dan gaan we naar een buitenhuis met tuin (in totaal hebben ze 5 huizen😳) en krijgen we wat te drinken. Ze bieden aan dat we in dit huis kunnen relaxen, douchen en slapen (daar heb je hem weer… Tarof) We slaan het aanbod af, want niets is zo lekker als je eigen bed! We gaan weer terug naar hun woonhuis, waar inmiddels de dochter thuis is. Ze neemt een kijkje in de wagen en wilt een video opnemen met me voor Instagram waarbij ik Perzische woorden moet zeggen. Daarna mee naar binnen en rondleiding door de woning. Als het half 6 is komt ook zoonlief thuis.

Ebi heeft een shop in de stad en deze moet hij openen. Hij neemt ons mee zodat we de gelegenheid krijgen om het centrum te verkennen en een hapje te eten. We slenteren wat door de straten en nemen een pizza. Lopen een stukje over de bazaar, maar dan hebben we het wel gezien en gaan terug. Naast zijn shop zit een koffietentje en wachten daar met een kop koffie totdat Ebi gaat afsluiten. Nog even op de foto met papa en mama, van de zoon die de koffietent runt, en dan in de auto terug naar het woonhuis.

Thuis aangekomen stapt de rest van de familie in de auto en gaan we naar hun huis dichtbij het strand. Daar krijgen we koffie en koekjes. Zoonlief Saria is de jongste zanger van Iran, 10 Jaar en heeft diverse songs uitgebracht. Ik moet denken aan…🤔 Jantje Smit?😁 Er wordt gevraagd of ze een video mogen opnemen met ons en Saria als een soort van fans uit Nederland… Ach ja, waarom niet. We zitten op de bank, de jongen ertussenin en wij moeten in het Perzisch zeggen dat we van Saria houden. Maar zodra de video start, zijn we ondertussen al vergeten wat “we houden van je” in het Perzisch is en maken een eigen variant ervan. We hebben het videootje nog niet voorbij zien komen op Instagram, dus het zal wel niet getoond worden. We rijden terug naar hun woonhuis, nemen afscheid en gaan ons bedje in.

Familie nr. 4 (2 oktober)

We gaan naar de afgesproken plek in Shahmirzad. Het is niet het woonhuis van hun want dat is in de stad Semnan en daar zijn ze aan het verbouwen, als we het goed begrepen hebben. De dochter Hanieh en haar zus spreken goed Engels, zodat ze de vertaling kunnen doen voor papa en mama. We krijgen thee, fruit en koekjes en Tarof komt ook weer meerdere malen voorbij.😁 De collega van papa met zijn vrouw en dochter komen langs en later nog meer familie. Voordat we aan het diner gaan beginnen, wandel ik nog even met de meiden door het dorp en krijg uitleg over diverse dingen die we onderweg tegenkomen. Om een uur of 10 is het diner met zijn allen en alles smaakt erg lekker. Het is half 2 als we richting de wagen gaan en bij het afscheid uitgenodigd worden voor ontbijt.

Na een heerlijk ontbijt gaan Rob en ik nog wat boodschappen doen en zijn benieuwd wat de familie voor ons in petto heeft. Bij het brood halen krijgen we te maken met Iraanse vriendelijkheid en betaald iemand onze broden en loopt vervolgens weg. Verbijsterd blijven wij achter en begrijpen er niets van.😳Terug naar de familie en zo zoetjes aan komen weer dezelfde familieleden van de vorige avond binnen. Dan vragen wij ons af of er nog iets gaat gebeuren en willen wat duidelijkheid, we zijn immers Nederlanders. Na een discussie, in Farsi, is er een besluit genomen om te gaan lunchen ergens in de bergen. De jongelui in 1 auto en wij met de jongste dochter in de wagen richting de plek. Later komen dan de ouders en nog meer familieleden. Muziek gaat aan en er wordt gedanst. Kleedjes op de grond, chips, frisdrank en later komen de ouders met de pannen eten en…. kipsjasliek op een vuurtje. Het is een gezellige boel en als de avond valt nemen we afscheid van de hele familie.

Wij vertrekken naar een parking waar we eerder hebben gestaan met de wankelende politieman. We staan net of daar heb je een politiewagen. Het zijn 2 agenten en 1 daarvan hebben we de vorige keer ook gezien (het is niet de wankelende😊). Rob maakt een praatje me ze en een beetje gekkigheid, waarna ze vertrekken en die ene roept “We love you man!” 🤣

Het is 4 oktober en we rijden naar de stad Semnan. We hebben daar goede internetverbinding die we nodig hebben en Rob regelt dat de watertanks weer vol zijn. In de avond gaan we naar het winkelcentrum om wat te shoppen.

De volgende ochtend rijden we naar de stad Damghan. Op deze route zit een tankstation die via de iOverlander app aangeeft dat je diesel kan krijgen op de kaart van het tankstation. Onderweg komen we ook nog tankstations tegen, maar de 1 wil een hele hoge prijs hebben en de ander stuurt ons weg. We tanken dan uiteindelijk 100 liter bij het station aangegeven door iOverlander voor 6 Euro. Voordat we naar een overnachtingsplek gaan, bezoeken we een opgraving die net buiten het stadje ligt. Het is een open vlakte en het waait erg hard. Dus wat foto´s maken en naar de parking.

Het waren intensieve dagen, maar het is natuurlijk wel mooi om het leven van de mensen hier zo mee te maken.😊 We zijn nog niet in een land geweest wat zoveel indruk op ons heeft gemaakt en hopen de komende dagen weer even op adem te komen.