Off-road routes en geen internet!

WAT!!😳Geen internet! Bestaat dat nog? Jazeker, er zijn plekken waar je helemaal geen bereik hebt in Georgië en dat zal niet de laatste keer zijn….

Zondag 23 juli: route is uitgezet naar het plaatsje Dedoplistskaro. Daar is het bezoekerscentrum van het Nationaal Park Vashlovani waar we een gedeelte van de off-road routes gaan rijden uit het boek van Georgia. Met onze vergunning van de grenspolitie, om in het gebied te rijden langs de grens met Azerbeidzjan, moeten we goedkeuring krijgen bij het centrum om met de truck in het Nationaal Park te rijden. We willen route 6, stukje 7, 8 en 9 gaan rijden.

Voordat we die kant opgaan eerst extra water tanken en boodschappen voor een aantal dagen inslaan. In 1 dag redden we het niet naar het plaatsje dus een tussenstop bij een parking van een kasteel. Er stopt een auto met vader en zoon. Helaas een te zwakke internetverbinding voor Google Translate, dus het elkaar begrijpen lukt niet helemaal. Vader belt met het thuisfront waar dochterlief wel Engels spreekt en moeders ook. Een paar minuten later komen zij met een auto aan. Vader is vrachtwagenchauffeur geweest en zoon is gek van techniek en wil alles weten van de truck. We worden uitgenodigd om mee te gaan naar hun huis en daar kunnen we ook met de wagen staan. Aangekomen worden we meegenomen naar de tuin en krijgen we zelfgestookte drank en maakt moeders traditionele gerechten klaar. Het is een gezellige avond. In de ochtend worden we verwacht voor de koffie en ook dan is de tafel weer gedekt met eten. Als we weggaan krijgen we nog 2 flessen drank mee en worden we uitgezwaaid.

We zijn bij het bezoekerscentrum en krijgen goedkeuring om het Nationaal Park te betreden. Alleen het eerste deel van route 6 wordt afgeraden, gezien het gewicht van de wagen. Route 7 mogen we niet rijden met de truck. Wel mogen we via een rivierbedding die op route 7 ligt van 6 naar route 8 rijden. Omdat we het eerste deel van route 6 niet mogen rijden, gaan we via een andere weg die halverwege de route uitkomt. Maar daar beginnen we dinsdag 25 juli mee. Eerst gaan we naar een verlaten militair vliegveld met een oude start en landingsbaan en hangars. We overnachten hier.

Via een eigen gemaakte route, om halverwege bij route 6 uit te komen, moeten we over een “asfalt”weg met heel veel gaten. Af en toe kunnen we een pad nemen waar de boer met zijn tractor over rijdt, maar over het algemeen is het een moeizaam pad. Dag 1 eindigen we na 4 uur rijden en hebben 40 kilometer afgelegd. En geen internet!😳

De komende routes zijn meer off-road en we laten de banden iets af: Achterbanden van 5.8 naar 4.2 en de voorbanden van 3.5 naar 2. Zo hebben we iets meer grip als we door modder moeten rijden en over stenen die in de rivierbedding liggen. Dit houdt wel in dat Rob het zwaarder heeft met sturen.

Dag 2 starten we vroeg. Eerst door een smalle droge rivierbedding en er zijn wat gedeeltes bij die best uitdagend zijn en ik zit er niet altijd ontspannen bij. Rob doet het toch allemaal maar met een glimlach op zijn gezicht. Zie video. We komen langs diverse viewpoints en een checkpoint van de Ranger waar route 7 start van het Nationaal Park. We steken een stuk door een rivierbedding die in een kloof ligt en komen uit bij route 8. Na een oversteek rivierbedding met hoge kanten, zie video, parkeren we de wagen een aantal kilometers voor het eerste checkpoint van de grenspolitie om te overnachten. Begin avond komt de politie nog langs om de papieren te checken en nadat het in orde is, kunnen we blijven staan. Vandaag hebben we 5 uur gereden en 34 kilometer afgelegd. En geen internet!😳

Omdat de wagen moet werken met al het klimmen en we verder geen snelheid kunnen maken, heeft Truckie het soms moeilijk met de temperatuur die overdag rond de 35 graden ligt. De motor wordt soms heel erg warm en om dit kwijt te kunnen heeft Rob wat in elkaar geknutseld zodat de warmte wordt afgevoerd via de kachel en naar buiten wordt getransporteerd.

Dag 3, donderdag 27 juli. Het wordt een warme dag en we starten dus vroeg. Om 06.00 uur met Lola wandelen en dan richting het checkpoint van de grenspolitie. Man kijkt even in de papieren en we kunnen door. De route is wat makkelijker dan de vorige dag. Wat zandpaden en heuvels op en af. We rijden door diverse landschappen. We schudden wel heen en weer en voelen elke hobbel (Rob noemt dat “old school” contact met de weg😁) en kunnen niet harder dan 5-10km per uur. We passeren nog een checkpoint en even een uurtje pauze om de motor af te laten koelen en wij de benen kunnen strekken. We rijden die dag 48 kilometer en doen daar bijna 6 uur over. En geen internet!😳

Route 9 stond ook nog op de planning, maar we zijn het heen en weer schudden zat en besluiten nog een stukje van 9 te doen richting een verlaten dam om daar te overnachten en dan terug te gaan naar het plaatsje Dedoplistskaro. Op de navigatie staat dat de weg naar het stadje halverwege overgaat in een asfaltweg, maar als we eenmaal aan de route beginnen is de weg nog erger als in het Nationaal Park. 35 Kilometer en 3,5 uur later komen we eindelijk op glad asfalt… En internet!!😊

We vinden een plekje op een parking bij een vallei waar adelaars rondvliegen. Af en toe zien we er een paar. Hier blijven we 2 nachten staan om onderhoud aan de wagen te plegen, ons wekelijkse huishouden te doen en de administratie.

Maandag 31 juli gaan we richting het plaatsje Gori met tussenstop overnachting nabij het stadje Telavi. We overnachten bovenop een heuvel met prachtig uitzicht. Dinsdag arriveren we in Gori en zetten de wagen neer op een parking bij voetbalvelden en een hotel. We brengen een bezoekje aan het hotel en in de lobby drinken we cocktails en eten we pizza. De volgende dag een rondje sightseeing Gori. Dit is de geboorte stad van Stalin. Hier staat een standbeeld van hem en is er een museum. Toeristen poseren bij het standbeeld voor foto´s. 🤔Het enige wat ik op de foto heb gezet is zijn geboortehuis wat op het plein staat. Iedereen wordt “blanco” geboren, het is maar hoe je het verder invult.

Wij lopen door naar een park met Lola en ontmoeten nog een jongen die met de auto stopt, omdat hij ons ziet, en vervolgens zijn pup, een Rottweiler, er uit laat. Echt een schatje… die pup… en Rob probeert nog of hij haar wilt verkopen…. Maar dat gaat niet door! We nemen afscheid en komen weer aan bij de truck. In de avond weer richting hotel en nu bestellen we frietjes en kipnuggets. Geen mayo?? 😳Dan halen we die zelf wel uit de wagen, makkelijk zo je huis bij je.🤣

We gaan nog even door met wat routes uit het off-road boek, route 20 en 21. Richting Mestia via de Zagari pass en langs Ushguli die op de Unescolijst staat. Tussendoor nog een rivier crossing, zie video. Het is een leuke bergroute door dorpjes. Bij de Zagari pass aangekomen zijn er heel veel werkzaamheden aan de weg. Het is dus constant opletten en dit gaat helaas ten koste van de charme van de route.

Bij Ushguli is het druk en rijden wij snel door richting eindbestemming Mestia. We parkeren, op 6 augustus, in het centrum voor een kop koffie en slenteren wat rond. Maar heel veel is er niet… op wat winkels, hotels, touroperators na en een koe die op de straat ligt. Even buiten het plaatsje vinden we een plek waar we een dag extra blijven voor te wassen en schoonmaak. Er is alweer een week voorbij….😉

Binnenkort publiceren we nog wat video´s met een compilatie van de gereden “off-road” routes. Want je raadt het al, de internetverbinding!🤣🤣