Jordanië

Het is weer tijd voor een verslag en ik wilde beginnen met “Wat doe je als je in Jordanië bent.” Naar Petra, één van de zeven wereldwonderen bezoeken. De bekende woestijn Wadi Rum in. Of naar de Slijterij. 🤔

Maar ik begin even met wat er afgelopen nacht heeft plaatsgevonden. Drones en raketten die Iran afvuurt naar Israël en over Jordanië gaan. We worden rond 01:45 wakker van een bepaald geluid. Ons dakluik staat open en we zien lichtflitsen en vuurballen achter elkaar over ons heengaan. Het is ver weg, maar lijkt zo dichtbij…. We horen geluiden van explosies in de verte en de projectielen in de lucht blijven maar overkomen. Ik breek in tranen uit van de spanning. In Nederland zat ik op de bank met mijn bordje eten naar het nieuws te kijken en waren dit soort acties ver van je bed. Nu liggen we in bed en zien het in het echt! De impact van deze actie is niet duidelijk en je weet op dat moment niet hoeveel levens het kost. Rob blijft verder rustig en gaat nadat de vuurballen verdwenen zijn, en het geluid is afgenomen, weer naar bed. Ik hou nog even de berichtgeving in de gaten via diverse nieuwskanalen en lees dat de drones en raketten door het afweergeschut weinig schade heeft aangericht. Af en toe is nog een gevechtsvliegtuig te horen, want voor het “gewone” vliegverkeer is het luchtruim van Jordanië afgesloten. Dan ga ik ook naar bed en na een onrustige nacht gaan we weer verder naar het volgende plaatsje met de hoop dat de wereld toch eens ophoudt met al deze machtspelletjes.

Wat doe je dus als je in Jordanië bent…. Inderdaad als eerste ga je naar de Slijterij!

Eerst nog Saoedi Arabië uit. In Duba, waar veel werknemers van het project Neom werken, ontmoeten we Joseph. Hij heeft nog wat tips voor ons om te bezoeken voordat we de grens overgaan naar Jordanië. Een vliegtuigwrak “Catalina” en de Springs of Moses. Vanwege de projecten van Neom is het soms niet mogelijk meer om bij bezienswaardigheden te komen. Het vliegtuigwrak lukt, maar bij Mozes komen we niet. Blokkades zijn opgezet met beveiliging en we moeten omkeren. Dan maar een paar dagen nog aan de Rode zee op ongeveer 20 kilometer van de grens. Maar ook hier mogen we niet blijven. Met Egypte aan de overkant en de kustpolitie die constant heen en weer rijdt, vinden we het mooi geweest met Saoedi Arabië en besluiten we op vrijdag 29 maart de grens over te gaan.

Grensovergangen “Easy Peasy” en dan door naar….. de slijterij in Akaba.🤭 Deze ligt op een Marina complex. Vanwege de Ramadan mag er alleen in het “geheim” verkocht worden. En in een supermarktje achter een gordijn opent zich de drankwinkel. We slaan aardig wat in en verblijven op de parking van het complex. We eten een hapje bij de haven met op steenworpafstand de grens met Israël. 😳

Op zaterdag 30 maart richting het strand van Akaba waar we Peter en Ulli met de brandweerwagen weer ontmoeten. Een aantal dagen staan we daar. Beetje relaxen, klusjes doen, wassen, drankje met de “buren”, avondjes uit eten. Overdag is het warm met 34 graden en in de nacht koelt het slecht 10 graden af. Op 3 april gaan Peter en Ulli richting Wadi Rum en Petra. Wij blijven nog 2 dagen bij het strand en daarna vervolgen wij ook onze weg naar de woestijn Wadi Rum.

Maar eerst het stadje Akaba uit zien te komen. Zowel met het binnenrijden van dit stadje en er weer uit, gaat zonder navigatie. Het GPS signaal en ook Google Maps werken hier niet omdat het signaal verstoord wordt. Dit heeft waarschijnlijk te maken dat we dicht bij Egypte en Israël zijn. Het binnenland intrekkend richting de woestijn, werkt de navigatie weer en parkeren we bij het Visitor Centre van Wadi Rum.

Van te voren hebben we de Jordan pass aangeschaft, waarmee je diverse bezienswaardigheden kan bezoeken. Zo ook de toegang tot de woestijn. Bij het Visitor Centre worden de passen ingezien en gevraagd of we een 4x4 auto hebben. Hiervoor moet je extra betalen en kost ongeveer 26 euro per nacht. Dus antwoordt Rob op de vraag… “Nee we hebben geen 4x4” 😁 De balie medewerker zegt dat we dan niet de woestijn kunnen betreden, maar een 4x4 jeep moeten huren. We geven aan dat te bekijken als we in “the village” zijn. We krijgen een overzichtskaart mee met daarop een stempel en we kunnen gaan. Met onze niet 4x4😊rijden we langs het Visitor Centre door naar een dorp waar allerlei aanbieders van jeep tours en gidsen zijn. Eenmaal daar aangekomen is er niemand die je tegenhoudt om de woestijn in te rijden… Lekker waterdicht systeem. 🤔 Dus bandjes wat leger laten lopen en de Wadi Rum in. Op de overzichtskaart staan allerlei bezienswaardigheden, zoals bijvoorbeeld een rots die op een kip lijkt of een paddenstoel. Op zich zijn dit niet echt bijzondere objecten, maar het rijden in de Wadi Rum is wel mooi.

We vinden een plekje voor overnachting en als we net geïnstalleerd zijn komt er een Park Ranger langs om te vragen of we betaald hebben voor de wagen. We houden ons van de domme, laten het kaartje zien met de stempel en hij vindt het best. De volgende dag nog een beetje rondrijden en dan gaan we het beschermde gebied uit om net daarna nog een nacht te blijven zonder Park Ranger controle. Met een welverdiende Wadi RUM Cocktail sluiten we de dag af. 😊 Klik hier voor een video met wat opnames van de rit.

Richting één van de zeven wereldwonderen, PETRA! Hier hebben de Nabateeërs helemaal hard gewerkt om gigantische bouwwerken neer te zetten verborgen in een kloof. Op de parking staan Peter en Ulli die al binnen zijn geweest. Wij gaan op 9 april Petra bezoeken en hebben een toegangskaart voor 2 dagen. Dag 1 lopen we de “Main trail” langs alle bezienswaardigheden tot aan de 850 traptreden die je op moet wil je de Monastery bezoeken. We betreden het terrein om 07.00 uur, zodat we de horde toeristen voor zijn. En Lola mag ook mee naar binnen en heeft zo een aardige wandeling. Om half 12 zijn we weer terug bij de wagen, waarna we voor de rest van de middag relaxen.

De trail naar de Monastery. Ik heb gelezen dat je hiervoor de backdoor route hebt die “Not Difficult” is en je niet de 850 traptreden op hoeft. Ook gaat deze route door een mooi landschap met prachtige uitzichten. We komen aan bij het startpunt en dan is het eerst 5 kilometer lopen tot aan het checkpoint waar je ticket gecontroleerd wordt. Je kan deze trail ook met een shuttle jeep afleggen die 5 dinar per persoon kost, maar wij kiezen ervoor te lopen omdat we Lola bij ons hebben. Op zich prima wandelroute en goed te doen. Na ruim een uur komen we bij het checkpoint. Na dit punt is het nog anderhalf uur lopen naar de Monastery… Wat had ik ook alweer gelezen…. “Not Difficult!!” Maar de trail gaat omhoog en omlaag en weer omhoog met grote traptreden en ik vervloek mezelf dat dit helemaal geen “Easy walk” is en we net zo goed de 850 treden omhoog hadden kunnen lopen vanaf de andere kant. Rob ziet er nog wel de grap van in, maar ik ben not amused 😳 Locals staan aan het begin van deze trail, en halverwege, met hun ezels om de rood aangelopen toeristen (tegen betaling) naar boven te brengen. Wij gaan echter lopend door op “karakter” en van mij een hoop gemopper. Uiteindelijk komen we aan bij het bouwwerk en dat is indrukwekkend. Even uitrusten bij een koffietentje en dan moeten we weer terug. De meesten mensen gaan dan door, de 850 traptreden af, en lopen naar de ingang van Petra. Maar wij moeten weer terug omdat we aan het begin van de trail de wagen hebben geparkeerd. Aangekomen bij het checkpoint staan er locals en nadat Rob goed heeft onderhandeld worden we met een zwaar verroeste rammel bak de laatste 5 kilometers teruggereden. Ik kan weer een beetje lachen… We blijven nog een dagje in Petra om de was te doen en ons lichaam wat rust te gunnen, waarna we vertrekken richting Kerak en de overblijfselen van een kasteel bezoeken.

Vandaag, 14 april, staan we een paar kilometer voor het stadje Madaba geparkeerd voor overnachting. Morgen gaan we het stadje in wat bekend staat om de vele mozaïeken. Zolang Israël en Iran zich rustig houden blijven we doorreizen in Jordanië. Zo niet dan moeten we kijken wat we gaan doen.