Het is niet te geloven... 😳

Het is niet te geloven:
Na ruim 2 maanden, meerdere telefoontjes en aanvullende informatie sturen, is er vandaag (13 juni) bericht van onze postservice dat Rob zijn rijbewijs binnen is. Vrijdag 3 juni bellen we met RDW of het ingevulde contactformulier al in behandeling is genomen en de nieuwe pasfoto is ontvangen. Opeens worden we doorverbonden met iemand van afdeling Unit Rijbewijzen. Deze persoon zegt; "ik ga het gelijk voor u afhandelen. Even kijken.... Ja, dit vinkje uit en deze aan, hier nog een vinkje en pasfoto keur ik ook goed. Betaling is gedaan... Prima, dan is het nu afgehandeld en ontvangt u per brief de definitieve bevestiging en wordt uw rijbewijs opgestuurd....." Na het gesprek willen we nog niet geloven dat het nu wel gelukt is, maar na de beloofde e-mail met daarin de bevestiging is het dan eindelijk zover.

Het is niet te geloven:
Hoe de Spaanse Camperaars hun campers neerzetten. Als we vrijdag 3 juni nog in Morella zijn om wat huishoudklusjes af te maken en wellicht de stad nog willen bezoeken op zaterdag, loopt het in de avond vol met campers van Spanjaarden. We gaan altijd zo staan met de wagen dat we eruit kunnen, maar nu worden we bijna ingebouwd. Zelfs tot diep in de nacht, om 01.00 uur, komen ze aan. Rob elke keer de wagen uit om te zorgen dat het pad vrij blijft, zodat we eruit kunnen. Maar ze blijven komen en we besluiten om de wagen ergens anders te zetten om toch nog een beetje rustig te kunnen slapen, zonder op te schrikken als we een camper horen. Als ik ga zoeken op internet waarom het ineens zo druk is, zie ik dat er festiviteiten zijn in Morella op cultureel en literatuurgebied. We besluiten dan ook om de stad een andere keer te bezoeken en vertrekken zaterdag richting Alcañiz. Daar gaan we boodschappen doen en naar een parking in het stadje. Via een redelijk snelle route zijn we er met een uurtje. Als ik uitstap bij de supermarkt voelt het alsof er een warme deken om me heen valt..... Het is hier 35 graden! Shit... we hebben niet gekeken hoe warm het hier zou zijn.... Toch blijven we nog een dagje, hoewel voornamelijk in de wagen en in de avond naar buiten.

Het is niet te geloven:
Spanje maakt zich op voor bloedhete week.... Dat is een van de vele berichten. Spanje heeft te maken met de warmste hittegolf die voor de zomer plaatsvindt in zeker twintig jaar. Komende tijd dus heet in Spanje en zoeken we naar plaatsen waar het onder de 30 graden is, bomen zijn voor de schaduw, wind of bij water. We gaan naar een stuwmeer, wat een tip is van "Amerikaanse" Travis die we ontmoet hebben met zijn Pretty Woman. Het zou daar rond de 27 graden moeten zijn en hopen bij het meer te komen om in het water te kunnen afkoelen. Het is bij het plaatsje Beceite waar we eerst doorheen moeten manoeuvreren om zo bij het meer te komen. Het zijn vele smalle straatjes en dan rijden we ook nog verkeerd en moeten we keren. Weer het verkeerde straatje en weer keren... De bezoekers van een terras op het plein zien ons meerdere keren voorbij rijden.... Uiteindelijk op de goede weg en komen diverse tegenliggers tegen, waardoor het 3 kilometer pad lang duurt. Maar we komen uiteindelijk op plaats van bestemming! Aan het meer met een lekkere temperatuur, beetje bewolkt en wind. Eind van de middag gaat het zelf een beetje regenen en is er wat donder en bliksem.

Het is niet te geloven:
Hoe helder water is van een meer en je de vissen ziet zwemmen. Hoe mooi de zonsondergang kan zijn. In stilte verblijft in de nacht en je alleen de kikkers hoort. Je de volgende ochtend opstaat en kan genieten van je kopje koffie aan het meer. Niets moet, alles mag.... We blijven hier 3 nachten staan.

Het is niet te geloven:
We hoeven niet meer terug het pad op naar Beceite, maar kunnen via de andere kant weg waar de dam van het stuwmeer is. We moeten dan wel door 2 tunnels, waarvan we niet weten of we daar doorheen kunnen. De 3 dagen dat we bij het meer stonden, hebben we alleen maar personenwagens gezien en een kleine touringcar die niet allemaal richting de tunnel gingen. We gaan zelf op onderzoek uit, en met de digitale laserafstandsmeter in de aanslag komen we na een wandeling van een half uur bij de eerste tunnel aan. Rob meet de hoogte en breedte. Het moet kunnen, alleen de hoogte vanwege de ronding zal net gaan. Als we later met de wagen ervoor staan en Rob stapvoets erdoorheen rijdt, met de aanwijzingen van mij, lukt het. De tweede tunnel is hoger, dus daar rijden we zo doorheen. Op naar de volgende plaats "El Catllar".

Het is niet te geloven:
De parking in El Catllar is niet groot. Er staat een busje en een camper. We zetten de wagen neer onder de bomen en er staat wind. Gelukkig weer een dag om het goed uit te houden met de warmte. Ik ga met Lola de boel verkennen en als ik terugkom.... Pretty Woman??????? Het busje wat op de parking stond is van Travis en PW.... Ongelofelijk dat je elkaar nog eens tegenkomt. We zeggen wel eens tegen mensen "Maybe we meet again..." maar dat dit dan ook voorkomt.... Toen wij aankwamen rijden zaten zij in een restaurant te lunchen in het stadje. Daar ging ineens de ronde dat er een soort van Amerikaanse Hummer op de parking is aangekomen. Toen Travis en PW nieuwsgierig gingen kijken, zagen ze dat wij het waren.... Travis heeft op de wagen gebonkt en schreeuwde: "I want to see your driver's license and registration!" Rob dacht: Wat is dit nu weer... totdat hij Travis zag.... We hebben nog een tijdje gekletst en het moment vastgelegd op foto waarna onze wegen zich weer scheiden.

Het is niet te geloven:
Onze 23ste trouwdag hebben we gevierd in een hippe Beach club in Cabrera de Mar. Om uit de hitte te blijven gaan we richting dit plaatsje wat nabij Barcelona ligt en op 500 meter van het strand. We nemen de hoofdweg en zijn snel op de bestemming: Area Camper Barcelona Beach. Eind middag gaan we richting strand met Lola. Onderweg komen we nog een Hondenspeelplaats tegen, waar Lo een beetje kan rondwandelen en snuffelen. Spelen met andere honden is niet echt haar ding. Bij het strand aangekomen gaan we zitten bij een Beach Club waar een DJ draait en jonge mensen hippe drankjes naar binnen nippen. Het is gezellig, lekkere beat, heerlijke tapas en mensen kijken.

Het is niet te geloven:
Ik ben naar de kapper geweest. Het heeft een paar maanden geduurd, maar moest er nu toch van komen. Met google translate laten zien, wat ik wel en niet wilde en het is goed gegaan😊. Inmiddels alweer zondag 12 juni en we vertrekken van de overvolle camping, waar we ook weer wat "oude" bekende tegen kwamen. Een Spaans/Italiaans stel in een camper met Italiaans kenteken die met tape aan elkaar hangt en ook op de camping bij Valencia stonden. We verdenken hun van drugsvervoer. Op een middag kwam er ineens een auto aan met een paar koffers en 2 rugtassen, die nogal zwaar leken en nonchalant in de camper werden geladen. Hmmmm....

Het is niet te geloven:
Na een lange slingerende bergpas, klimmen en dalen, langs de kustlijn van de Costa, waar Rob met veel plezier, alsof het geen moeite kost, de wagen overheen manoeuvreert, komen we uiteindelijk aan in Begur waar we onder de bomen verkoeling vinden en er wind staat. We blijven nog een nachtje staan en dan gaan we dinsdag de 14de weer op zoek naar de volgende "koele" plek.