On the Road again..... voor even dan...

We zijn inmiddels "On the Road".

Dinsdag de 22ste! Weer bericht van DHL dat ze het pakket niet kunnen afleveren en het adres niet in hun "service area" ligt. Het heeft geen nut om weer met de klantenservice te bellen en André belt nu met een koerier, waarvan hij een nummer heeft. Deze geeft aan het pakket in zijn bezit te hebben en het af te leveren bij een DHL servicepunt in het stadje. Whatever.... als het maar aankomt.

Woensdagmiddag mogen we André zijn auto weer meenemen om het pakket op te halen. Rob gaat gelijk donderdag aan de slag om de verstuivers eruit te halen en de nieuwe koperen afdichtingsringen eronder te zetten. In de middag testrijden en we zijn tevreden. Met een goed gevoel gaan we voor de laatste keer terug de brug over naar de camping en kunnen een datum prikken om weg te gaan.

We hebben ook besloten om 1 van de vouwfietsen te geven aan een opvanghuis voor kinderen: Home Children Good Samaritan gevestigd in Alvor. Na wat e-mail communicatie kunnen we daar woensdag 30 maart terecht. We besluiten om dinsdag te vertrekken van de inmiddels vertrouwde omgeving hier op Camperstop Messines. We gebruiken de dagen om de laatste administratieve zaken af te handelen, schoon te maken en te kletsen met "de buren". Het clubje camperaars is aardig geslonken. De meesten zijn weer richting Nederland vertrokken.

De dag is gekomen en we nemen afscheid..... Nu worden wij uitgezwaaid! Hoe leuk... en moet zeggen, het deed me toch wel wat. Bedankt lieve mensen! We vertrekken nog niet gelijk uit Messines, maar gaan in het stadje naar een parking waar we de laatste nacht doorbrengen. Na de wekelijkse boodschappen en een beetje slenteren door de straatjes, hamburger eten bij "Brazilian Burguer", kijken we in de avond voetbal: Nederland - Duitsland!

Woensdag richting Alvor om de fiets af te geven. Dit geeft ook weer wat ruimte in de kast en willen hier kratten voor kopen zodat we het e.e.a. opnieuw kunnen indelen. In Alvor hebben we een plek gevonden via de app iOverlander. Je mag officieel niet wild kamperen in Portugal, maar we gaan daar toch staan ondanks een bord "verboden te parkeren voor campers". We zien wel of er iemand langskomt. Het is een mooi plekkie en de zon schijnt lekker. Het is verder rustig. Later in de middag komt er nog een campingbusje die daar ook de nacht doorbrengt.

We vertrekken op tijd om naar de bouwmarkt te gaan en kratten te kopen. We gaan dan door naar Mikki Place to Stay in Pêra om daar een nieuwe indeling te maken en wat huishouden te doen. Maar voor mij is het Mikki Place "NOT" to Stay. Zodra ik de poort doorloop om op zoek te gaan naar de receptie voor te vragen of er plek is, is dit niet een plek waar ik positieve energie voel. Gillende kinderen, types die zich voordoen als hippies. Het moet een plek zijn van "Slow down and Relax", maar voelt commercieel en het personeel is onvriendelijk. 1 Nacht hier is voldoende om ons ding te doen. Er is een restaurant op het complex met op het menu frikandellen, daar hebben we wel zin in. Maar bij het bestellen, hebben ze alles behalve frikandellen! Weer een minpuntje......

En dan begint deel 2 van de titel..... voor even dan....
Een iets minder leuke ervaring. Er wordt ingebroken in ons Truckie.... 1 april en geen grap!

We zijn dus met gierende banden weggereden bij Mikki en naar een iOverlander plek gereden aan het water in Olhão. Het weer is prima en we genieten. Eind van de middag gaan we met Lola wandelen en bij terugkomst is het raam van de wooncabine ingeslagen met een kei. De dader is door het raam gekropen via de trap (die we vergeten waren op slot te doen) Onze laptops zijn weg, navigatietablet en de telefoon van Rob waar zijn rijbewijs in zat. Het laatste is dan nog waar we het meest van balen. Deze moet opnieuw aangevraagd worden via Nederland. Apparatuur kan je overal kopen..... En dan al dat glas...... Het is wel weer een leermomentje om dus ook de luiken van de ramen dicht te doen, als we weggaan. We hebben alles al op slot zitten dat het Fort Knox lijkt, maar je ziet zoals Rob altijd zegt; de verkeerde plek op het verkeerde moment.... Gelukkig zaten onze belangrijke documenten, geld en bankpassen in de kluis.

Toch moet er een hoop geregeld worden. We hebben een nieuwe telefoon nodig en een laptop om diverse zaken te blokkeren. We moeten aangifte doen bij de politie en een nieuw raam regelen. We gaan eerst aan de slag om al het glas zo goed mogelijk op te ruimen. Terwijl we hiermee bezig zijn loopt er Nederlandse jongen langs die Rob aanspreekt. Het blijkt Tobias te zijn die een tijdje in Portugal verblijft en blij is om even met wat Nederlanders te kunnen praten en de wagen te gek vindt. Toevallig is Tobias een IT Guy en weet een elektronicazaak in de buurt waar we een laptop en telefoon kunnen kopen. Rob vraagt of hij mee wilt lopen en dat is geen probleem. De mannen vertrekken en ik blijf achter met Lola op plaats delict. Met een machete binnen handbereik en het telefoonnummer van Tobias ga ik verder met opruimen.

De mannen zijn al een tijdje weg en de zon gaat inmiddels onder. Ik voel me niet helemaal op mijn gemak en ik app hoelang ze nog onderweg zijn. Onderhand ga ik de boel inpakken, want hier blijven we niet staan voor de nacht. Lola naar binnen alles dicht en ik start alvast de wagen om zo weg te kunnen komen als het moet. Achter het stuur wacht ik totdat de mannen eindelijk aan komen lopen. Tobias biedt aan dat wij zijn wifi mogen gebruiken. Hij verblijft in een appartement niet ver van de plek. We rijden daar naar toe en parkeren de wagen tussen de flats. Rob gaat aan de slag met de laptop om diverse programma's te downloaden, maar het lukt niet helemaal. We vragen onze IT Guy te helpen en na wat IT Magic lukt het uiteindelijk. Tobias onze Redder!

De klok tikt door en inmiddels is het rond half 2 dat ik Lola uitlaat en we nog wat dingen buiten moeten doen. Zo tussen de flats geeft dit wel wat geluidsoverlast. Rob staat buiten even te wachten en heeft het koud. Een man komt het balkon op en wenkt Rob. Ik denk om te zeggen, dat we stil moeten zijn. Maar nee.... Hij zegt tegen Rob "um momento" en schenkt 2 glaasjes schnaps in en in 1 teug drinken ze het samen op. De man zegt Rob gedag en gaat naar binnen. Wat een bijzonder moment.....

Rob gaat de hele nacht door om zaken te regelen en heeft niet geslapen. We gaan in de ochtend richting het politiebureau om aangifte te doen. Niet voor de verzekering, want die konden we niet afsluiten wegens het niet hebben van vaste woon -en verblijfplaats. We hebben het nodig voor het aanvragen van een nieuw rijbewijs. Bij de politie aangekomen parkeert Rob de wagen voor de deur van het bureau. Komt gelijk een mannetje naar buiten dat we hier niet mogen staan en weg moeten. Rob probeert uit te leggen waarvoor we komen en dat ze misschien de wagen willen zien en het ingeslagen raam. Maar de man is niet voor reden vatbaar en eerst moet de wagen weg en dan mag Rob terugkomen. Dus ergens plek gezocht voor de wagen en Rob wandelt naar het bureau. Wordt even later weer teruggebracht achterin een politieauto met 3 man sterk. Ze hadden geen zin om te lopen.....

Als ze horen waar de inbraak is geweest, geven ze aan dat het niet hun district is maar van de Maritiem Politie. Ze gaan deze bellen. Wij moeten naar plaats delict rijden en de Marine Politie komt daar naar toe. Na een uurtje zijn ze inderdaad bij ons en nemen de situatie op. De man zegt dat het waarschijnlijk een junk is geweest, die alles doen om maar aan geld te komen. Ze zijn bij Eb op het strand krabbetjes aan het zoeken om te verkopen en houden zo alles in de gaten. Ja, die gasten hebben we inderdaad gezien.

Omstreeks 14.00 uur moeten we naar het bureau komen van de Maritiem Politie, waar de papieren van de aangifte in orde worden gemaakt. Ondertussen heb ik een camping opgezocht met genoeg kamperplekken, dumpstation, water en vooral wifi. Dat hebben we de komende dagen nodig om zaken af te handelen.

Het is een Motorhome Park in Tavira waar we einde middag arriveren. We boeken voor 3 nachten.... even rust in de tent.... in dit geval truck! Het is weekend en kunnen verder niet veel instanties bereiken. We gaan het stadje in voor wat afleiding, maar onze hoofden staan nog steeds in de regelmodus. We proberen te genieten, maar het lukt nu even niet. Maandag RDW bellen voor de procedure nieuw rijbewijs en de leverancier van de ramen. Dan zie we wel weer verder.....